Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 111

५६०
सुपासनाह- चरिअम्मि -
ताण ओ चारहडो नामेण गुणेग अत्थि सुपसिद्धो । सो जोव्वणम्मि पत्तो ओलाइ नरवई भीमं ॥ अन्नोव तस्स मितो नामेणं मोहणो नरवइस्स । ओलग्गइ सोवि तओ अभोयषेण विसेसेण ||१५|| पच्चूसे उट्ठेउं दोवि हु गच्छेति रायपासम्मि । नमिऊणं चारहडो खणाउ उट्ठेवि गच्छेइ ||१६|| बीओ मोहनामा ता चिट्ठइ नरवरस्स पासम्मि । जा जिमिऊणं राया सिज्जाए ठाइ समयम्मि || १७॥ तो उऊण वाहि गंतुं भुंजेइ पुणवि समयम्पि । आगच्छ निवपासे तहेव पिच्छेइ तं राया ॥ १८ ॥ चारहsो उण अंतंतराओ कज्जंतरेण गच्छेइ । तो पिच्छर भूवालो सेवाए अंतरं ताण ॥ १९ ॥
अह अन्नया नरिंदो भोत्तुं सिज्जाए ठाइ जा तत्तो । निसुणइ पुरस्स मज्झे लोयाणं वहलतुमुलरखं ||२०|| तो संतो राया मोहणमाइसइ जह तुमं गंतुं । पुरमज्झे अवलोयसु को हेऊ तुमुलसदस्स ||२१|| तो मोहणोवि गंतुं जा पिच्छइ करिवरं विगयमिंट | भजतं चूरंतं घरहट्टाईणि पुरमज्झे ||२२|| तो हक्कओ करिंदो तेण तओ संमुहं समुच्छलिउँ । गयसिक्खाकुसलेणं वसीकओ मोहणेण लहु || तो परिहारो गंतुं साहइ सव्वंपि नरवइस्स तयं । कोऊहलेण राया संपत्तो तत्थ ठाणम्मि ||२४|| करिखंधगयं बद्धुं तं तो चिंतेइ नरवई एवं । तुमुलपरिजाणणट्टा पट्टविओ न उण इइ काउं ||२५|| तो रंजिएण रन्ना दिन्नो सो चैव तस्स वरहत्थी । सह विसयावासेहिं मंडलियपयम्मि संठविओ ||२६|| तो चाडो चितइ एएण मएवि सेविओ एसो । एयस्स इयप्पसायं वियरइ नो प्रज्झ पुण किंपि ||२७|| विहु सो अलग्ग व अणवडिओ, तओ राया । मज्झने परिचितइ चारहडस्सावि वियरेमि ॥
तयोः सुतश्चारभट नाम्ना गुणेनास्ति सुप्रसिद्धः । स यौवने प्राप्तोऽवलगति नरपतिं भीमम् ॥ १४ ॥ अन्योऽपि तस्य मित्त्रं नाम्ना मोहनो नरपतिम् । अवलगति सोऽपि ततोऽभोजनेन विशेषेण ॥१५॥ प्रत्यूष उत्थाय द्वावपि हि गच्छतो राजपार्श्वे । नत्वा चारभटः क्षणादुत्थाय गच्छति ॥१६॥ द्वितीयो मोहननामा तावत्तिष्ठति नरवरस्य पार्श्वे । यावज्जामित्वा राजा शय्यायां तिष्ठति समये ॥ १७ ॥ तत उत्थाय बहिर्गत्वा भुङ्क्ते पुनरपि समये । आगच्छति नृपपार्श्वे तथैव पश्यति तं राजा ॥ १८ ॥ चारभटः पुनरन्तरान्तरा कार्यान्तरेण गच्छति । ततः पश्यति भूपालः सेवायामन्तरं तयोः ॥१९॥ अथान्यदा नरेन्द्रो भुक्त्वा शय्यायां तिष्ठति यावत्ततः । शृणोति पुरस्य मध्ये लोकानां बहलतुमुलरवम् ॥ ततः संभ्रान्तो राजा मोहनमादिशति यथा त्वं गत्वा । पुरमध्येऽवलोकस्व को हेतुस्तुमुलशब्दस्य ॥ २१ ॥ ततो मोहनोऽपि गत्वा यावत्पश्यति करिवरं विगतहस्तिपकम् । भञ्जन्तं चूर्णयन्तं घरहट्टादीनि पुरमध्ये ॥ ततो हात्कृतः करीन्द्रस्तेन ततः संमुखं समुच्छल्य । गजशिक्षाकुशलेन वशीकृतो मोहनेन लघु ॥ २३ ॥ ततः प्रतिहारो गत्वा कथयति सर्वमपि नरपतेस्तत् । कुतूहलेन राजा संप्राप्तस्तत्र स्थाने ||२४|| करिस्कन्धगतं दृष्ट्वा तं ततश्चिन्तयति नरपतिरेवम् । तुमुलपरिज्ञानार्थं प्रस्थापितो न पुनरिति कर्तुम् ॥२५॥ ततो रञ्जितेन राज्ञा-दत्तः स एव तस्मै वरहस्ती । सह विषयावास मण्डलिकपदे संस्थापितः ॥ २६॥ "ततश्चारभटश्चिन्तयत्येतेन मयापि सेवित एषः । एतस्मा इति प्रसादं वितरति नो मह्यं पुनः किमपि ॥ २७॥