Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 112

वरुणकहा ।
किंचिवि गामाईयं हक्कारावर तयंपि तो तत्थ । पडिहाराओ, सोनत्थि तत्थ इय कहइ सो रन्नो ॥ . अणवट्ठिओ य एसो पडिहारो विन्नवे निवइस्स । देव ! पसायअजोग्गो, तो राया भणइ एवमिणं ॥ तो वि से कहिये जह तं रन्ना निरूविओ अज्ज । सो भइ अहं भाउय ! ओयणेणं गओ आसि ।। दो तिनि दिणाई तो निरंतरं रायसंनिहाणम्मि | ठाउं पुणोवि तहवि हु उट्ठेउं जाइ एमेव ||३२|| तो मोहणेण भणिओ बंधव ! अणवडिओ सि सेवाए । सुप्पडिलग्गो जइ हवसि कहवि तो तम्फलं लहसि ।। तो ते सो भणिओ विन्नवसु नरेसरं सरसु पणयं । जेण पसीयइ मज्झवि विन्नत्तो तेण तो राया ॥ जह पहु ! चारहडस्सवि कुणसु पसायं विसीयए एसो । बुक्कंतो बहुकालो तुह पयसेवं कुणंतस्स ||३५|| तसरोहेण तओ दिनं गामं निवेण तस्सवि य । ताभो ! सुप्पडिलग्गो तुमपि सामाइए हवसु || ३६ ||
गावग्गविस जइ सोक्खं महसि ता थिरो होउं । सामाइयमवि पालतु इय भणिउं विग्मए धरणो || तो वरुणं भणियं एवमिणं किंतु कम्मवसगोत्ति । न हवामि सुपडिलग्गो सामाइए कि करेमि अहं ? | तदगहणेवि न सक्को ठाउमहं जह तहेब गिण्हेमि । ता तुह सिक्खाएं अहं अरिहो न हवामि इय वोतुं । पुरविता पट्ट काणं कवलिओ स कालेण । जोइसिएसुववन्नो अज्जवि भमिही भवे सुचिरं ॥ धरणेणं चिरकालं सामइयं पालियं निरइयारं । पाणे विहिणा चइउं ईसाणे सुरवरो जाओ ||४१ ॥ तत्तो चुओ विदेहे सिज्झिस्सइ चरणसंयं लहिउं । ता जत्तो कायव्वो सामइए सव्वकालंपि ||४२ || ॥ इति चतुर्थातिचारविपाके वरुणकथानकं समाप्तम् ॥
तथापि खलु सोऽवलगति तथैवानवस्थितः, ततो राजा । मध्याह्ने परिचिन्तयति चारभटायापि वितरामि ॥ किञ्चिदपि ग्रामादिकं हक्कारयति तमपि ततस्तत्र । प्रतिहारात् स नास्ति तत्रेति कथयति स राज्ञे ॥ २९ ॥ अनवस्थितश्चैष प्रतिहारो विज्ञपयति नृपतये । देव ! प्रसादायोग्यः, ततो राजा भणत्येवमिदम् ॥ ३०॥ ततः केनापि तस्मै कथितं यथा त्वं राज्ञा निरूपितोऽद्य । स भणत्यहं भ्रातः ! प्रयोजनेन गत आसम् ॥३१॥ द्वे त्रीणि दिनानि ततो निरन्तरं राजसंनिधाने । स्थित्वा पुनरपि तथापि ह्युत्थाय यात्येवमेव ॥ ३२ ॥ ततो मोहनेन भणितो बान्धव ! अनवस्थितोऽसि सेवायाम् । सुप्रतिलम्मो यदि भवसि कथमपि ततस्तत्फलं लभते ॥ ततस्तेन स भणितो विज्ञपय नरेश्वरं स्मर प्रणयम् । येन प्रसीदति मय्यपि विज्ञप्तस्तेन ततो राजा ॥ ३४ ॥ यथा प्रभो ! चारभटायापि कुरु प्रसादं विषीदत्येषः । व्युत्क्रान्तो बहुकालस्तव पदसेवां कुर्वतः ॥ ३५ ॥ तस्यानुरोधेन ततो दत्तो ग्रामो नृपेण तस्मा अपिच । तस्माद् भोः सुप्रतिलग्नस्त्वमपि सामायिके भव ॥ ३६ ॥ स्वर्गापवर्गविषये यदि सौख्यं काङ्क्षसि तदा स्थिरो भूत्वा । सामायिकमपि पालयेति भणित्वा विरमति धरणः ॥ ततो वरुणेन भणितमेवमिदं किन्तु कर्मवश इति । न भवामि सुप्रतिलग्नः सामायिके किं कुर्वेऽहम् ॥ ३८ ॥ तदग्रहणेऽपि न शक्तः स्थातुमहं यथा तथैव गृह्णामि । तस्मात्तव शिक्षाया अहमहों न भवामीत्युक्त्वा ॥ पुनरपि तथा प्रवर्तते कालेन कवलितः स काले । ज्योतिष्केषूपपन्नोऽद्यापि भ्रमिष्यति भवे सुचिरम् ॥ ४० ॥ धरणेन चिरकालं सामायिकं पालितं निरतिचारम् । प्राणान्विधिना त्यक्त्वेशाने सुरवरो जातः ॥४१॥ ततश्च्युतो विदेहे सेत्स्यति चरणसंपदं लब्ध्वा । तस्माद्यत्नः कतर्व्यः सामायिके सर्वकालमपि ॥४२॥