Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 118

. सोमकहा परउवयारे वित्तं चित्तं परलोयकज्जचिंताए । धम्मपहाणो जम्मो निरुवमपुन्नाण जइ होइ॥६७॥ लद्धेवि दुल्लहे माणुमत्तणे धम्मगुणविहणाण । वोलिंति जाण दियहा विहलच्चिय ताण ते नाया ॥६८॥ ताण वरमजणणं चिय जणणेवि हु वरमरणपसुभावो । धम्मगुणविरहिएहिं जेहिं सजम्मो को विहलो। आसन्न चिय जेसिं महाणुभावाण भाविभदत्तं । धम्मपवित्तिपहाणाई जति तेसि चिय दिणाई ॥७०॥ तिच्चिय धन्ना ते पुन्नभायणा ताण जीवियं सहलं । धम्मुज्जयाण जेसि रमइ मई नेय पावेसु ॥७॥ तो सोमेणं भणियं कइभेओ इत्थ होइ जिणधम्मो ?। आह मुणी दुविहो सो जइगिहिधम्मप्पभेएण ॥७२॥ ताण सख्ये कहिए सोमेण समंतभदसहिएण । पडिवन्नो गिहिधम्मो सम्म सम्मत्तमूलोवि ॥७३॥ पइदिवसं सामइए कायव्वेभिग्गहो कओ तेहिं । कुवंति पइदिणपि हु सावयधम्म पयत्तेण ||७४॥ अह सोमेणं हट्टे ववहरमाणेण दिन्नमुद्धारे । बहुदव्वं पगईणं ताओ दव्वं गहेऊण ॥७५॥ अन्नत्य गया तत्तो सोमो चित्तेण आउलो जाओ। तहवि हु जिणभवणाइसु पइदियहं जाइ नियमेण ॥ सामाइयंपि गिण्हइ सुन्नत्तणओ सरेइ नो गहियं । कइया वा कायव्वं सामइयं इय न याणेइ ॥७७॥ तो भट्टेणं भणिओ समंतभदेण सोम ! न हु जुत्तं । सुन्नत्तं वयविसए जं भणियं आगमे एवं ॥७८॥ न सरइ पमायजुत्तो जो सामइयं कया उ कायव्वं । कयमकयं वा तस्स हु कयंपि विहलं तयं नेयं ॥७९॥ सोमो भणेइ भाउय ! जदिवसाओ य धणस्स मे नासो । तदियहाओ जाओ सुन्नो हं हा कहं कुणिमो?।।
भक्तिर्जिनेषु मैत्त्री जीवेषु तत्परता च गुरूपदेशेषु । प्रीतिः शीलगुणाढ्येषु तथा मतिर्धर्मश्रवणे ॥६६॥ परोपकारे वित्तं चित्तं परलोककार्यचिन्तायाम् । धर्मप्रधान जन्म निरुपमपुण्यानां यदि भवति ॥६७|| लब्धेऽपि दुर्लभे मानुषत्वे धर्मगुरुविहीनानाम् । गच्छन्ति येषां दिवमा विफला एव तेषां ते ज्ञाताः ॥६८।। तेषां वरमजननिरेव जननेऽपि हि वरमरण्यपशुभावः । धर्मगुणविरहितैयः स्वजन्म कृतं विफलम् ॥६९॥ आसन्नमेव येषां महानुभावानां भाविभद्रत्वम् । धर्मप्रवृत्तिप्रधानानि यान्ति तेषामेव दिनानि ॥७॥ त एव धन्यास्त एव पुण्यभाजनानि तेषां जीवितं सफलम् । धर्मोद्यतानां येषां रमते मतिर्नैव पापेषु ॥७१॥ ततः सोमेन भणितं कतिभेदोऽत्र भवति जिनधर्मः ? । आह मुनिर्द्विविधः स यतिगृहिधर्मप्रभेदेन ॥७२॥ तयोः स्वरूपे कथिते सोमेन समन्तभद्रसहितेन । प्रतिपन्नो गृहिधर्मः सम्यक् सम्यक्त्वमूलोऽपि ॥७३॥ प्रतिदिवसं सामायिके कर्तव्येऽभिग्रहः कृतस्ताभ्याम् । कुरुतः प्रतिदिनमपि हि श्रावकधर्म प्रयत्नेन ॥७४॥ अथ सोमेन हट्टे व्यवहरमाणेन दत्तमुद्धारे । बहुद्रव्यं प्रकृतिभ्यस्ता द्रव्यं गृहीत्वा ॥७॥ अन्यत्र गतास्ततः सोमश्चित्तेनाकुलो जातः । तथापि हि जिनभवनादिषु प्रतिदिवसं याति नियमेन ॥७६॥ सामायिकमपि गृह्णाति शून्यत्वतः स्मरति नो गृहीतम् । कदा वा कर्तव्यं सामयिकमिति न जानाति ॥७७॥ ततो भट्टेन भणितः समन्तभद्रेण सोम ! न हि युक्तम् । शून्यत्वं व्रतविषये यद्भणितमागम एवम् ॥७८॥ न स्मरति प्रमादयुक्तो यः सामायिक कदा तु कर्तव्यम् । कृतमकृतं वा तस्य खलु कृतमपि विफलं तज्ज्ञेयम् ।। सोमो भणति भ्रातः ! यदिवसाच्च धनस्य मे नाशः । तदिवसाज्जातः शून्योऽहं हा कथं कुर्मः ? ॥८०॥