Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 124

संखकहा।
५७३
हरिसपरच्चसहियओ तो संखो भणइ दिससु तं मज्झ । किच्चमकिचं बंधव ! तो देवो भणह जं गुरुणो॥ साहति तुज्झ किचं किच्चं चिय तं तए पयत्तेण । जलचंचलम्मि जीए न पमाओ भद ! कायब्वो ॥ तो कहिओ केवलिणाणगारधम्मो सवित्थरो तत्थ । नाहं नाह ! समत्थो इय कुमरो भणइ जा ताव ॥ सहसत्ति विक्कमनियो कुमरपउत्ति सयं गवेसंतो । चउरंगिणीसेनाए परिगओ आगओ तत्थ ॥५९॥ हण हण हणत्ति भणिरो रोसवसावेसओ चउदिसिपि । विंटइ तं उज्जाणं हयगयरहसुहडकोडीहिं ॥६॥ संनद्रबद्धकवओ कइवयभडपरिगओ गओ मज्झे । तो राया तं नाणिं कुमरसुराईहिं परियरियं ॥६१॥ पिच्छित्ता भणइ सुयं वच्छ ! कहिं सो भडो दुरायारो ? । जाव पयंपइ कुद्धोता कुमरो भणइ मा ताय!॥ अश्विवसु इमं, दुव्ययणभासुरो जे भडो ठिओ अमरो । परमुक्यारी जं मह इय भणिउं कहइ पुव्वभवं ॥ तो हरिसिओ नरिंदो वंदइ मूर्ति सुरं तु खामेइ । निसुणइ जिणिंदधम्म सम्मत्ताइसमग्गंपि ॥६४॥ संखकुमरेण सद्धिं सद्धासंसुद्धमाणसो राया । बारसविहगिहिधम्म पडिवज्जइवजभयभीओ ॥६५॥ देवोवि खमावेउं रायकुमारे मुणिपि वंदेउं । सट्टाणं संपत्तो रायकुमारावि नियगेहं ॥६६॥ भणियविहिणा कुणंति य गिहिधम्म निच्चमेव उज्जुत्ता । देसावगासिए पुण कुमरो सविसेसमुज्जमइ॥ अह अन्नया कुमारो दिसिवयमइसकडं निसीहम्मि । गिण्हइ मए न बाहिं गंतव्वं वासभवणाओ॥१८॥ जाव न दिणयरविव दिदं उदयायलम्मि आरूढं । कंतासिजंपि न संछयेमि चउहारपरिहारो ॥६९॥
देवेन ततो भणितं क्षन्तव्यं सर्वमपि महाभाग ! । धर्मे प्रमादपरं त्वां ज्ञात्वेदं मया विहितम् ॥६॥ हर्पपरवशहृदयस्ततः शङ्खो भणति दिश त्वं मम । कृत्यमकृत्यं बान्धव ! ततो देवो भणति यद् गुरवः ।। कथयन्ति तव कृत्यं कृत्यमेव तत्त्वया प्रयत्नन । जलचञ्चले जीवित न प्रमादो भद्र ! कर्तव्यः ॥१७॥ ततः कथितः केवलिनाऽनगारधर्मः सविस्तरस्तत्र । नाहं नाथ ! समर्थ इति कुमारो भणति यावत्तावत् ॥ सहसेति विक्रमनृपः कुमारप्रवृत्तिं स्वयं गवेषयन् । चतुरङ्गसेनया परिगत आगतस्तत्र ॥१९॥ जहि जहि जहीति भणिता रोषवशावेशतश्चतुर्दिक्ष्वपि । वेष्टयति तदुद्यानं हयगजरथसुभटकोटिभिः ॥६॥ संनद्धबद्धकवचः कतिपयभटपरिगतो गता मध्ये । ततो राजा तं ज्ञानिनं कुमारसुरादिभिः परिकरितम् ॥६१।। दृष्ट्वा मणति सुतं वत्स ! क्व स भटो दुराचारः ? । यावत्प्रजल्पति क्रुद्धस्तावत्कुमारो भणति मा तात ! ॥६२॥
आक्षिपमं, दुवचनभासुरो यद्भटः स्थितोऽमरः । परमोपकारी यन्ममेति भणित्वा कथयति पूर्वभवम् ॥६॥ ततो हर्षितो नरेन्द्रो वन्दते सूरिं सुरं तु क्षमयति । शणोति जिनेन्द्रधर्म सम्यक्त्वादिसमग्रमपि ॥६४॥ शङ्खकुमारेण सार्ध श्रद्धासंशुद्धमानसो राजा । द्वादशविधगृहि धर्म प्रतिपद्यतेऽवद्यभयभीतः ॥६५॥ देवोऽपि क्षमयित्वा राजकुमारौ मुनिमपि वन्दित्वा । स्वस्थानं संप्राप्तो राजकुमारावपि निजगहम् ।। ६६ ।। भणितविधिना कुरुतश्च गृहिधर्म नित्यमेवोयुक्तौ । देशावकाशिके पुनः कुमारः सविशेषमुद्यच्छति ॥६७॥ अथान्यदा कुमारो दिग्बतमतिसंकटं निशीथे । गृह्णाति मया न बहिगन्तव्यं वासभवनात् ॥६॥ यावन्न दिनकराबिम्बं दृष्टमुदयाचल आरूढम् । कान्ताशय्यामपि न संम्पशामि चतराहारपरिहारः ॥६९॥