Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 82

मूलदेव कहा।
लायन्नवज्जियतणू लालिल्लयदसणर हियमुहभायं । उल्लंबियबुक सरिच्छदीह लंबं तथणजुयलं ||२७|| दूसियमयनयणं थेरि दट्टूण तंपि पुच्छेइ । वत्तं विलासत्रसहीए सावि जंपेड़ तयभिमु ||२८|| किं कज्जं तुह तीए, सम्भावे साहियम्मि सा भइ । एसा साहं वसही हड्डुकरडस्स चिट्ठामि ||२९|| ओ ! पत्या विलासा तव हे अत्थि संपइ विलासा । तो तक्खणेण जाओ तस्स विरागो मणे गरुओ ॥ तो सोचित धिद्धी चंचलया जोव्वणस्स पयईए । जं दट्टु रत्तो हं ती अवस्था इमा जाया ||३१|| तथाहि-
अइसरलतरलधवला इमीए जे आसि अच्छिविच्छोहा । तरुणजणहिययहरणा ते सह अच्छीहिवि पणट्टा ॥ अलि उलकज्जलकसिणो इमीए जो आसि कुंतल कलावो । सो संपइ चरीसेयपुच्छलच्छिं विडंबेई ||३३|| कुंदकलियावलिविन्भमाउ एईए आसिं जे दसणा । जररक्खसीय भीया ते संपइ दूरओ नट्ठा ॥ ३४ ॥ इय भाविऊण पत्तो गिम्मि दाऊण तत्थ बहुदाणं । जिणमंदिरेसु महिमं काउं पञ्चयइ, सो य अहं ॥ इय सुणिवि मूलदेवो जंप जीवाण हुंतिणेगाई । वेरग्गकारणाई परं तुमं चेत्र इय कुणसि ॥ ३६ ॥
कारणेसुं संतेवि मज्झ नत्थि निव्वेओ । भोगपिवासानडियस्स नाह! ता दिससु गिरिधम्मं || तो कहिओ से मुणिणाहित्यधम्मो दुवालसविहोवि । तेणवि सो पडिवनो तो तं नमिउं सिंहं पत्तो ॥ पालइ कित्तियकालं भोगपिवासाए विनडिओ पच्छा । लच्छीप उरत्तणओ पमायवसगो विसेसेण ||३९|| अरे भोगअंगेसु मुच्छिओ कारवेइ अइपउरं । ओयणवंजण मुहं ण्हाणंगं खलिजलाईयं ||४०||
५३१
लावण्यवर्जिततनुं लालावद्दशनरहितमुखभागाम् । उल्लम्बितमुष्टिसदृक्ष दीर्घलम्बमानस्तनयुगलाम् ॥२७॥ दूषितदावितनयनां स्थविरां दृष्ट्वा तामपि पृच्छति । वृत्तं विलासवसतेः सापि जल्पति तदभिमुखम् ||२८|| किं कार्यं तव तस्याः, सद्भावे कथिते, सा भणति । एषा साहं वसतिरस्थ्युत्करस्य तिष्ठामि ॥२९॥ आः ! प्रस्थिता विलासा तव हेतोरस्ति संप्रति विलास्या । ततस्तत्क्षणेन जातस्तस्य विरागो मनसि गुरुः || ततः स चिन्तयति विग्धिक् चञ्चलता यौवनस्य प्रकृत्या । यां दृष्ट्वा रक्तोऽहं तस्या अवस्थेयं जाता ॥ ३१ ॥ अतिसरलतरलधवला अस्या य आसन्नक्षिविक्षोभाः । तरुणजनहृदयहरणास्ते सहाक्षिभ्यामपि प्रनष्टाः ||३२|| अलिकुलकज्जलकृष्णोऽस्या य आसीत्कुन्तलकलापः । स संप्रति चमरीश्वेतपुच्छलक्ष्मीं विडम्बयति ॥३३॥ कुन्दकलिकावलीविभ्रमा एतस्या आसन् ये दशनाः । जराराक्षस्या भीतास्ते संप्रति दूरतो नष्टाः ||३४|| इति भावयित्वा प्राप्तो गृहे दत्त्वा तत्र बहुदानम् | जिनमन्दिरेषु महिमानं कृत्वा प्रव्रजति, स चाहम् ॥३५॥ इति श्रुत्वा मूलदेवो जल्पति जीवानां भवन्त्यनेकानि । वैराग्यकारणानि परं त्वमेवेति करोषि ॥ ३६ ॥ "वैराग्यकारणेषु संत्स्वपि मम नास्ति निर्वेदः । भोगपिपासानटितस्य नाथ ! तस्माद्दिश गृहिधर्मम् ||३७|| ततः कथितस्तस्य मुनिना गृहस्थधर्मो द्वादशविधोऽपि । तेनापि स प्रतिपन्नस्ततस्तं नत्वा गृहं प्राप्तः ॥ पालयति कियत्कालं भोगपिपासया विनटितः पश्चात् । लक्ष्मीप्रचुरत्वतः प्रमादवशगो विशेषेण ||३९|| अतिरेक्रभोगाङ्गेषु मूर्च्छितः कारयत्यतिप्रचुरम् । ओदनव्यञ्जनप्रमुखं स्नानाङ्गं खलिजलादिकम् ॥४०॥