Supasnahachariyam Part 03

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 45

४६४
मुपासनाह-चरिअस्मि--
पच्चूसगयवरुम्मूलियाए उड्डीणससिविहंगाए । धवलाइं गलंति निसालयाए नक्खत्तकुसुमाइं ॥१२४॥ दिणमणिमऊहमंजरियदिसिबहूवयणकमलसोहिल्ले । पच्चूसे तो राया विहेवि आवस्सयं तत्तो ॥१२५। उवविठ्ठो अस्थाणे परियरिओ तेहिं जक्वरक्खेहिं । वेउब्धियरूवेहिं पच्चक्ख मंसचक्खूणं ॥१२६।। पारद्धं पिच्छणयं भूयपिसाएहिं विविहभंगीहिं । तुलचेलयकयहत्थो नच्चइ एगो महारक्खो ॥१२७॥ कयवुड्ढवणियवेसो तो रन्ना पुच्छिओ इमं एसो । किं वुड्ढवणियवेसेण नच्चसे कह सु फुडमेयं ?॥१२८। तो रक्खेणं भणियं नच्चेमि वणं तओ य पयडिस्सं । नियचरिय उच्चरि सविसेसं निययजीहाए । तो पिकवणावसाणे जी निल्लालिऊण अइदीहं । वणमेगं गयचेट्टो ठिओ तओ जंपए एवं ॥१३॥ भो नरनाह ! निसामसु जेणं एवं अहं पणचामि । तो कहइ जहा रसणादोसेणं पुवजम्मम्मि ॥१३१ लद्धणवि जिणधम्मं मणुयत्तं हारियंति, तो राया । पुच्छइ कहंति, तो सो पुव्वभवं साहिउं लग्गो ॥ ___ इह आसि पुग सिट्ठी ईसरनामा पसिद्धगुणकलिओ। तब्भज्जा बंधुमई ताण सुओ सुलसनामोत्ति अह जोव्वणम्मि पत्तेण तेण सिच्छाए परिभमंतेण । कत्थवि दिट्ठो साहू बावीसपरीसहसहोत्ति ॥१३४ तं वंदिऊण साहुं निसुणइ सदसणं मणभिरामं । पुव्वागयपरिसाए कहमाणं कहपबंधेण ॥ १३५ ॥ राईभोयणविरईगुणदोसवियारण च पुव्वुत्तं । सुणि तेणवि गहिया विरई रयणीए भत्तस्स ॥१३६॥ भगभावगएणं न उणो सम्मत्तमाइगिहिधम्मो । तप्पिउणा उ पबन्नो सम्मत्ताईवि गिहिधम्मो ॥१३७ पुत्तगवेसणहेउं समागएणं मुणिस्स पासम्मि । तं नमिवि गिह पत्ता जहगहियवयाइं पालंता ॥१३८॥
प्रत्यूषगनवरोन्मूलिताया उड्डीनशशिविहङ्गायाः । धवलानि गलन्ति निशालताया नक्षत्रकुसुमानि ॥१२४। दिनमणिमयूखमञ्जरितदिग्वधूवदनकमलशोभावति । प्रत्यूषे ततो राजा विधायावश्यकं ततः ॥१२॥ उपविष्ट आस्थाने परिकरितस्तैर्यक्षरक्षोभिः । विकूर्वितरूपैः प्रत्यक्षं मांसचक्षुषाम् ॥१२६॥ प्रारब्धं प्रेक्षणकं भूतपिशाचौर्वविधभाङ्गिभिः । तूलचेलककृतहस्तं नृत्यत्येकं महारक्षः ॥१२७॥ कृतवृद्धवणिग्वेषस्ततो राज्ञा पृष्ट इदमेषः । किं वृद्धवणिग्वेषेण नृत्यसि कथय स्फुटमेतत् ? ॥१२८।। ततो रक्षसा भणितं नृत्यामि क्षणं ततश्च प्रकटयिष्यामि । निनचरितमुच्चार्य सविशेषं निजजिया ॥१२९ ततः प्रेक्षणावसाने जिहां निलाल्यातिदीर्धाम् । क्षणमेकं गतचेष्टः स्थितस्ततो जल्पत्येवम् ॥ १३० ॥ भो नरनाथ ! निशमय यनैवमहं प्रनृत्यामि । ततः कथयति यथा रसनादोषेण पूर्वजन्मनि ॥ १३१ ॥ लब्ध्वापि जिनधर्म मनुजत्वं हारितमिति, ततो राजा । पृच्छति कथमिति, ततः स पूर्वभवं कथयितुं लग्नः
इहासीत्पुरा श्रेष्ठीश्वरनामा प्रसिद्धगुणकलितः । तद्भार्या बन्धुमती तयोः सुतः सुलसनामेति ॥ १३३ अथ यौवनं प्राप्तेन तेन स्वेच्छया परिभ्रमता । कुत्रापि दृष्टः साधु-विंशातपरीपहसह इति ॥ १३४ ॥ तं वन्दित्वा साधुं शृणोति सद्देशनां मनोभिरामाम् । पूर्वागतपरिषदि कथ्यमानां कथाप्रबन्धेन ॥ १३५ ॥ रात्रिभोजनविरतिगुणदोषविचारणं च पूर्वोक्तम् । श्रुत्वा तेनापि गृहीता विरती रजन्यां भक्तस्य ॥१३६॥ भद्रकभावगतेन न पुनः सम्यवत्वादिगृहिधर्मः । तपित्रा तु प्रपन्नः सम्यक्त्वादिरपि गृहिधर्मः ॥ १३७ ॥