________________
सारबोलनी सद्याय.
ran
-
-
- -
-
-
-
--
-
-
-
-
-
--
-
-
- -
--
-
-
-
-
--
कोसंबी नयरी वसे, मुज पिता परिघल धन्न ॥ परिवार पूरे परिवस्यो, हुं बु तेहनो रे पुत्ररतन्न ॥ श्रेण ॥ एक दिवस मुझनें वेदना, उपनी में न खमाय ॥ मात पिता फुरी रह्या, पण किणहिं रे ते न लेवाय ॥श्रे॥ ॥३॥ गोरडी गुण मणिरडी, रडी अवला नार ।। कोरडी पीडा में स ही, न केणे कीधी रे मोरडी सार ॥श्रे॥४॥ वहु राज वैद्य बोलावि या, कीधला कोडि उपाय॥ वावना चंदन चरचिया, पण तोही रे समाधि न थाय || श्रेण ॥५॥ जगमां को केहनो नहीं, ते जणी हुँ रे अनाथ ।। वीतरागना भ्रम वाहिरो, नहिं को वीजो रे मुक्तिनो साथ ॥श्रेण ॥६॥ वेदना जो मुफ उपशमे, तो लेलं संजम जार॥ श्म चिंतवतां वेदन गर, बत लीधुं रे हर्ष अपार ॥ श्रेण ॥७॥ कर जोडी राय गुण स्तवे, धन्य धन्य ए अणगार ।। श्रेणिक समकित तिहां लह्यो, वांदी पोहतो रे नगर मकार ॥श्रे॥णा मुनि अनाथी गावतां, तूटे कर्मनी कोडि गणि समयसुंदर तिहना, पाय वंदे रे वे कर जोडि | श्रेण॥ए॥इति अनाथीनी संघाय ॥
॥अथ सार वोलनी सचाय लिख्यते ॥ ॥ सरसती सामिनी पय प्रणमेव, सहगुरुनाम सदा समरेव ।।वोलिश । एणि परें आचार, जोर लेजो जाण विचार ॥ १ ॥ पंमित ते जे नाणे गर्व,
ज्ञानी ते जे जाणे सर्व ॥ तपस्वी ते जे नाणे क्रोध, कर्म आठ जीते ते जोध ॥२॥ उत्तम ते जे वोले न्याय, धर्मी ते जे मन निरमाय ॥ ठाकुर ते जे पालें वाच, सहगुरु ते जे नांखे साच ॥३॥ गिरुळ ते जे गुण आग लो, स्त्री परिहार करते जलो ॥ मेलो ते जे निंदा करे, पापी ते हिंसा श्राचरे ॥४॥ मूर्ति ते जे जिनवरतणी, कीर्ति ते जे वीजे सुणी ॥ ल ब्धि ते गौतम गणधार, बुद्धि अधिको अजय कुमार ॥५॥ श्रावक ते जे खहे नवतत्व, कायर ते जे मूके सत्व ॥ मंत्र खरो ते श्रीनवकार, देव ख रोजे मुक्ति दातार.॥६॥ पदवी ते तीर्थंकर तणी, मति ते जे उपजे आ पणी ॥ समकित ते जे साचुं गमें, मिथ्यामति तेनूलो नमे ॥ ७ ।। मोटो जे जाणे परपीड, धनवंतो जे नांगे नीड | मनवश आणे ते वलवंत, आ लसथी अलगो पुण्यवंत ॥ ॥ कामी नर ते कहीयें अंध, मोहजाल ते
मोटो बंध ।। दारीची जे धर्म हीन, पुर्गतिमाहे रुले ते दीन या आग | म ते ज्यां वोली दया, मुनिवर ते जे पाले क्रिया। संतोषी ते सुखिया थ
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
.
.
.
-
