________________
(३४५)
सद्यायमाला.
किंस्यु कन्धुं तें कजा ॥ ४ ॥ कपिफाले सस काढियो, सूंटी घर ने बार ॥ माननंग जमतो फरे, कोइ न पूढे सार ॥ ५ ॥
॥ ढाल त्रीजी ॥
"
५
॥ सांजलजो मुनि संयम रागे, उपशमश्रे लिय चढियो रे ॥ ए देशीं ॥ ई अवसर एक सुरपुर सरिखुं, इस्तिनांगपुर न वाजा रे ॥
समृद्धि
कंटक जनने, श्री पद्मोत्तर राजा रे ॥ इ० ॥ १ ॥ ए आंकणी ॥ रा जा हुवे जिनधर्मनो संगी, रंगी संत पिठांनो रे ॥ तस पत्नी ज्वाला पट राणी, सतियां मुकुट समानो रे ॥ ३० ॥ २ ॥ समकित शील रते गुण साची, रांची जगत विख्याती रे ॥ राजी नहीं विषया रस तो पण; जाची' पियुगुण माती रे || इ० ॥ ३ ॥ राणीने नंदन जुगल अनुपम, उपमा' न हिं कोइ जेहने रे । दिनकर तेज दीपे निशिपति ज्युं, न्यून जाणो तेहने रे ॥ ६० ॥ ४ ॥ विष्णुकुमार ने महापद्मज, नाम त्रिजगत विदित्ता रे || कल्प दोयना सुरपति मानुं, यावी खलकने जीता रे ॥ ६० ॥ ५ ॥ रहे संसारमा हि पण लगा, विलगा नहिं ज्युं रागी रे ॥ विलसे जोग रोग सम जाणे, विष्णुकुमार वडजागी रे ॥ ३० ॥ ६ ॥ युवराजपद नृप कुम रकूं, पण नवि लेवे निरोगी रे ॥ धिरजशुं प्रीति न मंकुं, बंकुं शकि सुख जोगी रे || इ० ॥ ७ ॥ दानादिक. कल्पद्रुम सरिखो, परखो कहुं गुण केता रे || जनक पास संगमनी अनुमति मांगे पण नवि देता रे ॥ ३० ॥ ८ ॥ नाव चारित्र धरे मन इच्छा, मिथ्या सब सुख जाणे रे ॥ महापद्म नृपं पदवी, नरेंद्र देइ सुख माने रे || ५० ॥ ए ॥ इति ॥ ॥ दोहा ॥
| देश नगर जमतो थको, विप्रं नमूची नाम ॥ दस्तिनागपुर या वियो, लेइ रह्यो विश्राम ॥ १ ॥ एक दिवस माहापद्मने, नेट दइ विप्रेश ॥ राजसज्जामां श्रावियो, अंग घरी शुभ वेश ॥ २ ॥ ज्ञान कला करि रं जियो, महापद्म नृप जाण ॥ मान सन्मान पूरव परे, देई करे प्रधान ॥ ३ ॥ सीमाडानो राजियो,' 'हेमरंथ नाम भूपाल ॥ था न माने प झंनी, लूंटे देश विशाल ॥ ४ ॥ तेह नमूचि एकदा, सैन्य लेइ चतुरंग ॥ हेम संघातें युद्ध घन, मांगयुं धरी उबरंग ॥ ॥ सिंहरथ राजा जणी, तेह प्रधानं ॥ साथ तेह नृप तेंडीने, यांव्यो निज पुरथानं ॥ ६ ॥ -