________________
श्रीमदयशोविजयजीकृत शिखामणनी सद्याय, (२३ए)
- .
रे॥ श्रुत पूरण अर्थ न पामिया, जुवो मानतणी अधिकाईरे ॥मद॥ ॥७॥रायसुजूम षटखमनो धणी, साजनो मद कीधो अपारो रे॥हय गय रथ सब सायर गट्यु, गयो सातमी नरकं मजारो रे॥ मदए। श्म तन धन यौवन राजनो, म धरो मनमां अहंकारो रे।। एह अथिर असत्य सावि कार, विणशे क्षणमां बहुवारो रे ॥ मद॥१०॥ मद श्राव निवारो व्रतधारीया, पालो संयम सुखकारी रे॥ कहे मानविजय ते पामीया, अविचल पदवी नरनारी रे ॥ मद ॥११॥
॥अथ श्रीमट्यशोविजयजीकृत शिखामणनी सद्याय ॥ ॥ हमचडीनी देशीमां ॥ चड्या पड्यानो अंतर समजी, सम परिणामे रहियें। थोडो पण जिहां गुण देखीजें, तिहां अतिहि गहगहिये रे। लो को जोलविया मत नूलो ॥१॥ ए आंकणी ॥ अंतर सुदूरत अने, गुण बुढी, अंतर मुहूरत हाणी ॥ चडवू पडवू तिहांथी मुनिने, ते गति किण ही न जाणी रे॥ लो॥ ॥ वाह्य कष्टथी उंचुं चढवू, तेतो जडता नामा ॥ संयम श्रेणी शिखर चढावे, अंतरंग परिणामा रे ॥ लो॥३॥ तिहां निमित्त वाहिर करिया, ते जो सूत्रे साची ॥ नहितो पुःख दायक पग साहमुं, मोर जुने जिम नाची रे ॥ लो॥४॥ पासबादिक सरखे वे थे, जूगं कारण दाखे ॥ श्म विष पाणी खप नवि करता, मीगं पाणी चाखे रे ॥ लोग ॥५॥ परिचित्त घरनी चीक्षा लेवे, न करे ते समुदाणी ॥ वसति दोष न तजे कीतादिक, जिन आणा मन आणी रे ॥ लो॥ ॥६॥ वस्त्र पात्र पूषण नवि टाले, करे पतितनो संगो | कलह वैरनी वात उदीरे, मन मान्यो तिहां रंगो रे ।। लो॥७॥हीणो निज परिवार टलावे, आप कष्ट वहु दाखी ॥ चढियो तेहनें किण परे कहिये, सूत्र न ही जिहां शाखी रे ॥ लोग जान गणी उत्तर गुणनी हाणी, सूत्र किया मां पंगु । कुःख सहेशे जिम उपदेशमाले, बोल्यो मथुरा पंगु रे ।। लोग ॥ए। एक मूल कारण चिंतवतां, आवे मोटुं हासुं ॥ पंच महानत्त कि हां उच्चरियां, सेव्युं कुणतुं पासुं रे ॥ लोग॥१०॥ पहिला त जे जून उ चरियां, तेतो नाव्या लेखे ॥ वली फरीने हवे ते उच्चरियां, पंच लोक जेम देखे रे ॥ लो॥१९॥ मुनिने तो सघर्बु साचव, वात घटे नवि कूडी। शुरू परूपकनीतो जे जे, यतना ते पण रूडी रे॥ लोग ॥१॥ पाहला
-
-