________________
(160)
'सीयमाला..
।
अनिग्रह सरिखो.रे जोगमले नहीं, विचरे श्रीजगदीशोजीदागाय॥
॥ ढाल बीजी-|| '. नमो नमो मनक महामुनि ॥ए देशी ॥ तेणे अवसर तिहां जा "णिये, राय संतानिक आव्यो रे.॥ चंपानगरी उपरे, सेना चतुरंगी दल लाव्यों रे ॥ तेणे अवसर तिहां जाणियें ।। ए बांकणी ॥९॥ दधिवा हन नबलो थयो, सेना सघली नागी रे ॥ धारणी धूया वसुमती, बांद पड्या थर मारी रे ॥ ते ॥२॥ मारगमां जातां थकां, सुजटने पूजे राणी रे॥ शुं करशो.अमने तमें, करशुंगृहिणी गुणखाणी रे ॥ ते ॥२॥ तेह वचन श्रवणे सुणी, सतीय शिरोमणि ताम रे ॥ ततक्षण प्राण तज्यां सही, जो जो कर्मनां काम रे ॥ ते ॥४॥ वसुमती कुमरी ले करी, आव्यो निजघर मांही रे ॥ कोप करी घरणी तिहां, देखी कुमरी उत्साही रे ॥ ते ॥५॥ प्रात समय गयो वेचवा, कुमरीने नि रधारो रे ॥ वेश्या पूजे मूल्य जेहवं, ते कहे शतपंच दिनारों रे ॥ ते॥ ॥६॥ एहवे तिहांकणे आवियो, शेठ धनावो नाम रे ॥ कहे कुमरी खेशुं अमें, खासा आपशुं दाम रे ॥ ते॥5॥ शेठ वेश्या ऊगडे ति हां, मांहो मांहे विवादोरे ॥ चक्केसरी सान्निध्य करी, वेश्या उतास्यो नादो रे ॥ ते॥॥ वेश्याशी मूकावीने, शेठ तेडी घरे थावे रे॥म नमा अति हर्षित थको, पुत्री कहीने बोलावे रे ॥ ते ॥ ए.।। कुमरी रूपं रूअडी, शेत तणुं मन मोहे रे॥ अनिनव जाणे सरस्वती, कला चोशठ सोहे रे॥ ते॥१०॥ काम काज घरनां करे, बोले अमृत वा णी रे ॥ चंदनबाला तेहनु, नाम दी, गुण जाणी रे ॥ ते ॥ ११ ॥ चंदनवाला.श्क दिने, शेत तणा पग धोवे रे ॥ वेणी उपाडी शेवजी, मूला बेठी जोवे रे ॥ ते ॥ १५॥ ते देखीने चिंतवे, मूला मन सं| देह रे ॥ शेठजी रूपें मोहिया, करशे गृहिणी एह रे ॥ ते ॥ १३॥ मनमां क्रोध करी घणो, नावीने तेडावीरे ॥मस्तक जा करावीयु, पग मां वेडी जडावीरे ॥ ते ॥ २४ ॥ उरडामांहि घालीने, तालुं देश्ने | जावे रे ।। मूला मन इर्षित यश, बीजे दिन शेष आवे रे ॥ ते॥१५॥ शेठ पूजे कुमरी किहां, घरणीने तिण कालें रे ॥ ते कहे हुँ'जाणुं नहीं, एम ते उत्तर भाले रे ॥ ते ॥ १६ ॥ एम करता दिन त्रण थया,
-
-
-
-
-
-
