________________
इस्कुकार कमलावतीनं पढा लियं.
(१५)
| मख्यां जीरे, जोगविये थापये जोग | लुक्कजोगी थया पढ़े जी रे, लेशुंसंयमनो योग || प्रीत० ॥ ७ ॥ जोग बहुखा में जोगव्या जी रे, सांधा श्र नंती वार ॥ तृप्ति न पाम्यो ए जीवडो जी रे, श्रमें लेशुं संयमनार ॥ नारीं ॥ ८ ॥ श्रार्य देश उत्तम कुले जी रे, पाम्या नर अवतार ॥ तप सं यम पाख्या विना जी रे, केम पामीयें जब पार ॥ नारी० ॥ ए ॥ श्रपणे तो सुख जोगव्यां जी रे, धन्य पहनी अवतार ॥ हजीय सगण नाना वा लुडा जी रे, सीये बे संयमनार ॥ नारी० ॥ १० ॥ तो केस रहेतुं मादरे जी रें; इण अवसर संसार ॥ चोथी ढाल सोहामणी जीरे, मालमुनि हितकार || नारी ॥ ११ ॥ इति ॥
॥ दोहा ॥
॥ कर्मवशें सुख दुःख सह्यां, ते पण कह्यां न जाय ॥ के जाऐ निज ध्यातमा के जाणे जिनराय || १ || संपदा सदु जीवे लही, न लह्यो धर्म प्रसंग | ते योगवा मली हवे, नवि मुकुं सुतसंग ॥ २ ॥ निज निज स हुस्वारथ जुए, पण न जुए परमार्थ ॥ परजद जातां जीवने, कोइ राख वा न समर्थ ॥ ३ ॥ पुत्र विना संसारमा, केम रहे स्त्री, जाण ॥ जसापली बलतुं कहे, सांगलो जीवन प्राण ॥ ४ ॥ इति ॥
॥ ढाल पांचमी ॥
॥ हरिया मन लागो ॥ ए देशी ॥ संयम मारग दो दिलो, दो दिलो सा घु श्राचाररे ॥ प्रीतम सांजलो ।। जूना इंसनी परें संजारशो, फरशो ह दय मकार रे || श्री० || १ || रोहित मत्स्यतणी परें, पुत्र बेदी मोह जा लरे ॥ नारीजी सांजो ॥ दीक्षा से दोय बाबुढा, तो हुं लेशुं संयम विशाल रे ॥ नारी० ॥ २ ॥ सेवक कहे राणी सुणो, नथी, कोप्यो महा राज रे ॥ नारी० ॥ पुरोदित दीक्षा लीये छठे, ते धन लावे से व्याज रे ॥ श्री० ॥ ३ ॥ तव राणी पूढे वली, तस नारी अने पुत्र दोय रे ॥ से पण चारित्र आदरे, राणी विमार्से सोय रे ॥ प्री० ॥ ४ ॥ मित्राइ इती माहरे, पण नवि दाख्युं से रे । कोइ केनुं जगमां नहिं, कुडं सगप सेपरे ॥ श्री० ॥ ५ ॥ श्रनित्यपणुं एम ध्यावतां, राणीने उपन्युं ज्ञान रे ॥ वैराग्ये मन वालियुं तव समजावे राजान रे ॥ प्री० ॥ ६ ॥ इतिः ॥
"