________________
जीवशिखामणानी सद्याय.
( ३१५)
ये ए, गलीयें त्रणजे वार तो ॥ पाप न लागे एक रति ए, धर्मतणो चार तो ॥ २ ॥ रयणी जोजन म म करो ए, श्रावक एट् आचार तो ॥ रात्रे जे पंखी जलां ए, ते पण न करे चार तो ॥ ३ ॥ केतां माणस रात्रे जमे ए, सांजलजो सहि एह तो || ढोरां माणस बापडां ए, विगते कहुं हवे तेह तो ॥ ४ ॥ अतिथि नोतर दीजीये ए, आणीजे न अहंकार तो ॥ अहंकारे घया गया ए, रावण सरिखा सार तो ॥ ५ ॥ कुंजक तिहां गयो ए, बाणासुर वीजी यार तो ॥ श्रनिंमाने दुःख उपजे ए, पडे नरक मकार तो ॥ ६ ॥ हिरण्यकशिपु गर्वे गयो ए, समरी रात्रि न दीह तो ॥ अहंकारे एता गया ऐ, गयो वीजो केशरी सिंह तो ॥ ७ ॥ चाडी चोरी नत्रि कीजीयें ए, केहने न दीजे गाल तो ॥ वलतो कोइ यापे नहीं ए, साधुतो ए आचार तो ॥ ७ ॥ मेलग्यो दूध न द्रोहीये ए, कूडो लोन निवार तो ॥ विलोया पढी बापडा ए, मात्र म राख लगार तो ॥ ए ॥ ते पण पाप खरुं लगे ए, सुंदर तेणे कपाल तो || चूले आग संधूकतां ए, नीलां बांणां म बाल तो ॥ १० ॥ मानव जवे यावी करी ए, हिंसा जेह करंत तो ॥ परखीशुं रंगे रमे ए, नरके तेह पडंत तो ॥ ११ ॥ सिद्धांतनी साखे कह्या ए, ज्ञानी वोट्या जेह तो ॥ कागडो कूतरो ते थई ए, कूकडो थाये तेह तो ॥ १२ ॥ लावर तेतर
हिए, तोतलो थाये तेह तो ॥ पडीयो तरषे कलकले ए, मोढे मागे मेह तो ॥ १३ ॥ एहवुं जाणी वापडा ए, परनारी म करो स्नेह तो ॥ जे नरें शीयल पालीयुं ए, सांजलो तस होय जेह तो ॥ १४ ॥ पब्यंक ऊपर ते सूए ए, चमरे वायु ढोलंत तो | पद्मिणी पग उलांसती ए, पायक काम करंत तो ॥ १५ ॥ घर घोडा हाथी घणा ए, शियले संपत्ति सार तो || घेर गायो घेर घोडलां ए, बलद अनंत अपार तो ॥ १६ || प्रत्यक्ष एहिज पारखं ए, सांजलजो सदु कोय तो ॥ जें नारी पुरु पहेरां करे ए, मूंगी तेज होय तो ॥ १७ ॥ कुल लजवे मावित्रत ए, वीजे नवे गोली होय तो ॥ पाणी भरे पीयारडां ए, अंगे उघाडी जोय तो ॥ १८ ॥ पग कांटा लागे घणा ए, माथे छूटे जार तो ॥ एह वी वात बे सोहली ए, सांजलजो नर नार सो ॥ १९ ॥ चोरखे चित्ते जे चालशे ए, सांजलजो तस नेह तो ॥ पंचराणीमां पट्टराणी थाये,
