________________
( ३१४
सद्यायमाला.
~
हरपला, तें कां कीधो रे पोकार ॥ रहे रहे छानो रे बूटशुं, आव्यो नेम कुमार ॥ तें ॥ ११ ॥ सावर बोले रे सावरी, साँजल सुंदरी वात, । जा यां जोशुं रे आपणां, आव्यो त्रिभुवन तात ॥ तें ॥ १५ ॥ रोज जाणे सुख रोजडी, घडि घडि उथल न थाय ॥ आव्यो देव दयालु, हैयडे हर्ष न माय ॥ ० ॥ १३ ॥ कालो घोडो रे कांबलो, सामली यो सवार ॥ नेम जी घोडो रे वालीयो, जइ चढ्या गढ गिरनार ॥ तें ॥ १४ ॥ स्वामी पुढे सुप सारथि, या श्या जरिया रे बाड ॥ सावज मूक्या रे मोकला, वेगें वली रथ वाल ॥ ० ॥ १५ ॥ निज निज वामे रे ते गया, बोले मधुरी रे वाण | कोड़ी वरसां रे जीवजो, राजुल प्रीति निर्वाण ॥ ० ॥ १६ ॥ नेम जिनेसर विनवे, नहिं संसारनुं काम ॥ एक स्त्रीने रे कारणे, एवडो पशुनो घात ॥ तें ॥ १७ ॥ वरसी दानज घरसीयो, पृथवी करण की ध ॥ चढीयो गिरनारें जर, तारक चारित्र लीध ॥ ० ॥ १८ ॥ गाजी वा जीरे गडगड्यो, वूतो गढ गिरनार || संदसावन सरोवर युं, तरी राजुल नार || तें ॥ १५ ॥ हयवर हींसे रे हंसला, गयंवर बांध्या रे बार ॥ जोग जली पेरे जोगवो, रूडी राजुल नार ॥ तें ॥ २० ॥ कहो केम कीजे रे साजना, कर्मने दीजें रे दोष ॥ कारण विदू। रे परहरि, ए. शुं एवडो रे रोष ॥ तें ॥ २१ ॥ आपे की धो रे ठरतो, लोपी अविचल वाट ॥ पाप तो कीधांरे में घर्णा, धर्म न वाही रे वात ॥ तें ॥ २२ ॥ रंजा सरखी रे अंगना, ते कां मूकी रे नेम ॥ पंच विषय सुख, जोगवो, बोले शिवादेवी एम ॥ तें ॥ २३ ॥ राखी माता रे मानले, राखी नहिं हा रे कीध ॥ राखे राजुल केलां, राखे बलन जात ॥ तें ॥ २४ ॥ सुख सु मादारी रे मावडी, एम बोले जिनवर नेम ॥ कारिमो रंग पतंगनो, ते रंग धरियें केम ॥ तें ॥ २५ ॥ राजुल जई नेम मले, वंदे प्रजुना प्राय ॥ स्वामीजी संयम पीये, जिण वेशे सुख थाय ॥ तें ॥ २६ ॥ पूवें प होती रे पद मिणी, नयणे निरखंति नार । लावण्यसमय मुनि एम. जाणे, जेम तरी संसार || तें ॥ २७ ॥ इति ॥
॥ जीवशी खामपनी सखाय प्रारंजः ॥
॥ सरसति सामिनी वीनवुं ए, मागुं बहुय पसाय तो !! धर्मतणी वाट जोश्शुं ए, आपो एह उपाप तो ॥ १ ॥ अगल नीर न पीजी