________________
( ३०५ )
सद्यायमाला.
h
गा ॥ ८ ॥ वलती बोली वालही रे, सांगलो जीवन प्राण ॥ पीयु पांखे कोण माहरे रे, सुख दुःख करो जाए ॥ मु० ॥गा || || बालक सुत माथे करी रे, लीधो संयम जार ॥ पंख विनाशी पंखणी रे, कंथ विना शी नार ॥ मु०॥ गा० ॥ १० ॥ खांमाधार तणी परें रे, संयम सूधो पंथ ॥ धराधे . जिन आशुं रे, दत्त नामें निद्र्य ॥ मु०॥ गा० ॥ ११ ॥ कोमल काया न्हान डोरे, अरहन्त्रक रूषिराय ॥ प्रेम धरी पाले पिता रे, आप गोचरीयें जाय ॥ मु० ॥ गा० ॥ १२ ॥ बालक सुत बेठो रहे रे, तावड क्षण न खमाय ॥ वेयावच्च करे तातनुं रे, मोह न जीत्यो जाय ॥ मु० ॥ ० ॥ १३ ॥ इ अवसर दत्त साधुजी रे, पाली निरतिचार ॥ परलोकें पहोता थया रे, बा लक कोण आधार ॥ मु० ॥ गा० ॥ १४ ॥ इति ॥
,
॥ दोहा ॥
॥ अरन बानो रडे, हाथथकी सुख जीड || पण जे नयां नींग ले, तेंह जपावे पीड ॥ १ ॥
"
॥ ढाल बीजी ॥
॥ राग काफी ॥ प्रवहण तिहांथी पूरीयुं रे लाल ॥ ए देशी ॥ श्ररह नक चित्त चिंतने रे लाल, कोण करशे मुज सार हो तातजी ॥ धणी टली रणीयो थयो रे लाल, अवर न कोई आधार हो तातजी ॥ चरण ॥ १ ॥ पूरव परें सघलुं टल्युं रे लाल, बेगे रहेतो जेह रे हो तातजी ॥ सुनिवर विहरण पांगरया रे लाल, साधुसंघातें तेह रे हो तातजी || घर ॥ २ ॥ खरे बपोरे गोचरी रे लाल, नगर तथा पंथ दूर रे हो तातजी ॥ तडतडला. तडका पडे रे लाल, स्वेद तषां वहे पूर रे हो ता० ॥ र० ॥ ॥ ३ ॥ श्वास जराणो साधुजी रे बाल, धगधग धगते पाय रे हो ता०॥ तडके तन रातुं युं रे लाल, यौवन सोवन काय रे हो ता० ॥ ० ॥ ४ ॥ पातुं फरी जोवे नहीं रे बाल, च्यागलनो अणगार रे हो ताज पिता होय माहरो रे लाल, तो पडखे तेणी वार रे हो ता० ॥ ० ॥ ५ ॥ अरह नक याक्यो घणो रे लाल, बेठो देव आवास रे हो ता० ॥ गोखे धनवंत सुंदरी रे लाल, दीठो प्रेम विलास रे हो ता० ॥ ० ॥ ६ ॥ इति ॥ ॥ दोहा ॥ तिषि अवसर तले गोखनें, बेठो दीठो नार मन जलस्युं, नय कलक्युं वारि ॥ १ ॥
॥
तरुणी तन