________________
((१७८))
सद्यायमाला.
या रे | पाली ज्ञान सहित वर किरिया, जववनें ते नवि फरिया रे ।। ते तरि० ॥ ६ ॥ जीत तथा हुआ ते विहरिया, घर राखण पीयरिया रे ॥ अनुभव गुणना ते जाहि रिया, मुनि मनना माहरिया रे ॥ ते तरि० ॥ 3 || पाले ते अचु जागरिया, बुद्धसमा वारारिया रे ॥ एम शोधे बहुजन नीसरिया, सुजसें गुण उच्चरिया रे || ते तरिया० ॥ ८ ॥ .
॥ दोहा ॥ वली च्या दृष्टांत बे, शोधि तणे अधिकार ॥ परदल परपुर वते, अधिपति करे विचार ॥ १ ॥ वैद्य तेड्या जल नाशवा, विषादियें जब एक ॥ मूंकुं देखी नृप को पियो, दाखे वैद्य विवेक ॥ २ ॥ सहस्रवेधि ए कोपस, करिने मूर्छा देइ ॥ ते विष हुई तन दियो, एम सही शाता धरे ॥ ३ ॥ राजा कहे बे वालना, वैद्य कहे बे सार ॥ औषध लव देश विष हरे, व्यापक जीव हजार ॥ ४ ॥ अतिचार विष जे दुर्ज, घोसरे ते श्री साध ॥ निंदा गदें सुजस गुण, संवर अव्याबाध ॥ ५ ॥
|| ढाल जंगली शमी || टोमरमल जीत्यो रे ॥ ए देशी ॥
॥ हेतु गर्भ पूरो हूरे, पहोता मनना कोड ॥ वैराग बल जीतीयुं | रे || दलिय ते डुर्जन देखतां रे, विघ्ननी कोडा कोडा ॥ त्रै ॥ १ ॥ गइ आपदा संपदा रे, यावी होडा होडी ॥ वै० ॥ सजन मांहे मलपता रे, चाले मोडामोडी ॥ वै० ॥ २ ॥ जिम जिन वरसी दानमां रे, नर कर ऊडा ऊर्ड| || || |तम सगुरु उपदेशमां रे, वचन विचारशुं ठोडी | वै० ॥ ३ ॥ लीयो लियो घेरमा मोहरा रे, हव्यो मुंड मरोडी | वै० ॥
शुन प्रकृति सेना दली रे, शुजनी तो नही खोडि ॥ वै० ॥ ४ ॥ कर्म चीवर वर पोलीयो रे, पोली दीये बे बोडी ॥ वै० ॥ तखत वखत हवे पा मशुं रे, हुई रही दोडादोडी ॥ वै० ॥ ५ ॥ सूरत चोमासुं रही रे, वाचक जस करी जोडी | वै० ॥ युग युग मुनि विधु वत्सरें रे, (२७२२) देउ मं 'गल कोडी ॥ वै ॥ ६ ॥ इति श्री उपाध्याय श्री यशोविजयगणिकृत प्र तिक्रमणहेतुगर्जितसमुद्धरित सद्यायः संपूर्णः ॥
॥ अथ श्री शियल विषे सच्चाय ॥
॥सोम विमल गुरु पर नमीजी, निजगुरु चरण वंदे वि ॥ शीलता गुण गायशुं जी, दियडे हर्ष धरेवि रे ॥ जीवडा धरीयें शीलवत सार ॥ १ ॥ शी लवि व्रत सवि खडहडे जी, शील विण संयम सार रे ॥ जीवडा ॥ धरि०
1