________________
वैराग्य तथा परस्त्री त्यागनी सद्याय
*
(ru)
| रे, भूलो जमे संसार रे ॥ जरा मरणा रे, अवतरणा ए कूप रे ॥ श्रव खा ही रे, पाणी पगइ सरूप रे || त्रुटक | आठ कर्म खाणी दोय जाणी, ति रिय निरया अजगरा ॥ चारे कपाया मोह माया, लंबकाया विषहरा ॥ दोय पक्ष जंदर मरण गयवर, आयु वडवाइ वटा || चटका वियोगा रोग शोगा, जोग योगा सामटा ॥ ४ ॥ ढाल ॥ विद्याधर रे, सहगुरु करे संभा लरे । तेणें धरी रे, धर्मविमान विशाल रे ॥ विषया रस रे, मीठो जेम महुयाल रे || पडखावे रे, बाल यौवन वयकाल रे ॥ त्रुटक ॥ रह्यो बाल यौवन काल तरुणी, चित्तहरणी निरखतो || घरनारयुत्तो पंक खुत्तो, मद वित्त पोषतो | आनंद आणी जैनवाणी, चित्त जाणी जागीयें ॥ चरण प्रमोद सुशिष्य जंपे, अचल सुख एम मागीयें ॥ ५ ॥ इति ॥ ॥ अथ वैराग्य सद्याय प्रारंभः ॥
॥ श्री सीमंधर साहेव सांचलो ॥ ए देशी ॥
॥ कां नवि चिंते हो चित्तमें जीवडा, आयु गले दिन रात ॥ वात वि चारी रे पूरवनव तणी, कुण कुण ताहरी जात ॥ कां ॥ १ ॥ तुं मत जा ऐ रे ए सहु माहरां, कुण साता कुण चात || आप स्वारथ ए सहुको स ल्या, मकर पराइ रे तात ॥ कां० ॥ २ ॥ दोहिलो दीसे रे जव माणस तो, श्रावक कुल अवतार || प्राप्ति पूरी रे गुरु गिरुया तणी, नहीं तुज वारो रे वार ॥ कां० ॥ ३ ॥ पुण्य विलो रे दुःख पाने घणुं, दोष दीये किरतार || आप कमाई रे पूरव नवतेली, नवि संनारे गमार ॥ कां ॥४॥ aar कर्मने शितुं करे, जेहना सवल विपाक ॥ हुं नवि जाएं रे कुण गति ताही, ते जाणे वीतराग ॥ कां० ॥ ५ ॥ तुज देखतां रे जोने जीवडा, के के गयां नर नार ॥ एम जाणीने रे निश्थें जायतुं, चेतन चे तो गमार ॥ कां ॥ ६ ॥ तें सुख पाम्यां रे बहु रमणीतणां, अनंत अनंती | रे वार ॥ लब्धि कहे रे जो जिनशुं रमे, तो सुख पाने अपार ॥ ७ ॥ ॥ अथ परस्त्रीत्याग सद्याय ॥
॥ प्रभु सार्थे जो प्रीत वंढो तो, नारीसंग निवारो रे ॥ कपट निपटने कामणगारी ॥ निश्चे नरक दुवारी || एहनी गत एह जाणो ॥ राजऋषि कोइ संदेह आणो ॥ ए६० ॥ ए आंकणी ॥ १ ॥ अबला एहवुं नाम धरा वे, पण सबलाने समजावे रे || हरि हर ब्रह्म पुरंदर देवा, ते पण दास