Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 43

४१४
पउमचरियं सो विज्जाहरसामी, धीरो कारुण्ण-सच्चवाई य । धम्मत्थविवेयन्नू, अवस्स मह काहिई वयणं ॥३८॥ उत्तमकुलसंभूओ, उत्तमचरिएहि उत्तमो लोए । अववायपरिब्भीओ, नियमेण तुमं समप्पिहिइ ॥३९॥ सुणिऊण य परितुट्ठा, एयं चिय जणयनन्दिणी भणइ । हणुवन्त ! तुमे तुल्ला, केत्तियसुहडा मह पियस्स ॥४०॥ एत्थन्तरे पवुत्ता, वयणं मन्दोयरी सुणसु बाले ! । न य अत्थि वाणराणं, इमेण सरिसो महासुहडो ॥४१॥ जेण दसाणणपुरओ, वरुणेण समं कयं महाजुझं । लद्धा अणङ्गकुसुमा, चन्दणहानन्दिणी तइया ॥४२॥ सयले वि जीवलोए, विक्खाओ वाणरद्धओ हणुओ।खिइगोयरेहि नीओ, दूयत्ते एरिसगुणो वि ॥४३॥ पडिभणइ तत्थ हणुओ, मन्दोयरि! किं न याणसि मुद्धे !। होयव्वं चेव सया, नरेण उवयारपरमेणं? ॥४४॥ मन्दोयरि ! गव्वमिणं, निस्सारं वहसि नियसोहग्गं । होऊण अग्गमहिसी, दूइत्तं कुणसि कन्तस्स ॥४५॥ दूयत्तणमल्लीणं, सीयाए कारणागयं एत्थ । जइ जाणइ दहवयणो, तो ते पाणेहि ववहरड् ॥४६॥ मोत्तूण रावणं जे, पडिवन्ना राहवस्स भिच्च तं । ते मच्चुगोयरपहे, अहिट्ठिया वाणरा सव्वे ॥४७॥ मन्दोयरीए वयणं, एयं सुणिऊण भणइ वइदेही। किं निन्दसि मह दइयं, खेयरि ! जगविस्सुयं पउमं ? ॥४८॥ वज्जावत्तधणुवरं, सुणिऊणं जस्स रणमुहे सुहडा । निस्सेसविगयदप्पा, भयजरगहिया य कम्पन्ति ॥४९॥ मेरु व्व धीरगरुओ, जस्स उ लच्छीहरो हवइ भाया ।सो चेव समत्थो वि हु, रिऊण पक्खक्खयं काउं ॥५०॥ किं जंपिएण बहुणा ?, संपइ रयणायरं समुत्तरिउं । एही मह भत्तारो, सहिओ च्चिय वाणरबलेणं ॥५१॥
स विद्याधरस्वामी धीर: कारुण्य-सत्यवादी च । धर्मार्थविवेकज्ञऽवश्यं मम करिष्यति वचनम् ॥३८॥ उत्तमकुलसंभूत उत्तमचरित्रैरुत्तमोलोके । अपवादपरिभीतो नियमेन त्वां समर्पयिष्यति ॥३९॥ श्रुत्वा च परितुष्टा एवमेव जनकनन्दिनी भवति । हनुमान् ! तव तुल्याः कतिपयसुभटा मम प्रियस्य ॥४०॥ अत्रान्तरे प्रोक्ता वचनं मन्दोदरी श्रुणु बाले । नचास्ति वानराणामनेन सदृशो महासुभटः ॥४१॥ येन दशाननपुरतो वरुणेन समं कृतं महायुद्धम् । लब्धानङ्गकुसुमा चन्द्रनखानन्दिनी तदा ॥४२।। सकलेऽपि जीवलोके विख्यातो वानरध्वजो हनुमान् । क्षितिगोचरै नींतो दूतत्व एतादृशगुणोऽपि ॥४३॥ प्रतिभणति तत्र हनुमान्मन्दोदरि किं न जानासि मुग्धे ! । भवितव्यमेव सदा नरेणोपकारपरमेण ? ॥४४॥ मन्दोदरि ! गर्वमिदं निःसारं वहसि निजसौभाग्ये । भूत्वाऽग्रमहिषी दूतित्वं करोषि कान्तस्य ॥४५॥ दूतत्त्वमालीनं सीतायाः कारणगतमत्र । यदि जानाति दशवदनस्तदा तव प्राणै र्व्यवहरति ॥४६।। मुक्त्वा रावणं ये प्रतिपन्ना राघवस्य भृत्यत्वम् । ते मृत्युगोचरपथेऽधिष्ठिता वानराः सर्वे ॥४७|| मन्दोदर्या वचनमेतच्छ्रुत्वा भणति वेदैही। किं निन्दसि मम दयितं खेचरि! जगद्विश्रुतं पद्मम् ? ॥४८॥ वज्रावर्तधनवरं श्रुत्वा यस्य रणमखे सभटाः । निःशेषविगतदर्पा भयज्वरगहीता च कम्पन्ते ॥४९॥ मेरुरिव धीरगुरुको यस्य तु लक्ष्मीधरो भवति भ्राता । स एव समर्थोऽपि खलु रिपूणां पक्षक्षयं कर्तुम् ॥५०॥ किं जल्पितेन बहुना संप्रति रत्नाकरं समुत्तीर्य । एष्यति मम भर्ता सहित एव वानरबलेन ॥५१॥
Jain Education Intematonal