Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 152

मयवक्खाणपव्वं - ७७ / ५२-७९
पुव्वं काऊण बहुं, पावं मयदाणवो वि मुणिवसभो । तवचरणपभावेणं, जाओ बहुलद्धिसंपन्नो ॥६६॥ एयन्तरम्मि राया, पुच्छ्इ गणनायगं पणमिऊणं । तह सो मओ महाजस !, जाओ च्चिय लद्धिसंपन्नो ॥६७॥ अन्नं पि सुणसु सामिय!, जा हवइ पइव्वया इहं नारी । सा सीलसंजमरया, साहसु कवणं गई लहइ ॥ ६८ ॥ तो भइ इन्दभूई, जा दढसीला पइव्वया महिला । सीयाए हवइ सरिसी, सा सग्गं लहइ सुकयथा ॥६९॥ जह तुरयरहवराणं, पत्थरलोहाण पायवाणं च । हवइ विसेसो नरवइ !, तहेव पुरिसाण महिलाणं ॥७०॥ एसो मणमत्तगओ, उद्दामो विसयलोलुओ चण्डो । नाणङ्कुसेण धरिओ, नरेण दढसत्तिजुत्तेणं ॥७१॥ निसुणेहि ताव सेणिय !, सीलविणासं पराभिमाणेणं । जायं चिय महिलाए, तं तुज्झ कमि फुडवियडं ॥७२॥ जड़या आसि जणवओ, काले बहुरोगपीडिओ सव्वो । धन्नग्गामाउ तया, नट्टो विप्पो सह पियाए ॥७३॥ सो अग्लो अडवणा, सा महिला माणिणी महापावा । चत्ता य महारण्णे, विप्पेणं माणदोसेणं ॥७४॥ दिट्ठा य कररुहेणं, नरवइणा अत्तणो कया भज्जा । पुप्फावइण्णनयरे, अच्छइ सोक्खं अणुहवन्ती ॥७५॥ अह अन्नया कयाई, लद्धपसायाए तीए सो राया । चलणेण उत्तिमङ्गे, पहओ रइकेलिसमयम्मि ॥७६॥ अत्थाणम्मि निविट्टो, पुच्छ्इ राया बहुस्सुए सव्वे । पाएण जो नरिन्दं, हणइ सिरे तस्स को दण्डो ॥७७॥ तो पण्डिया पवुत्ता, नरवड़ ! सो तस्स छिज्जए पाओ । हेमङ्केण निरुद्धा, विप्पेणं जंपमाणा ते ॥७८॥ म भइ निवं, तस्स उ पायस्स कीरए पूया । भज्जाए वल्लभाए, तम्हा कोवं परिच्चयसु ॥७९॥
पूर्वं कृत्वा बहु पापं मयदानवोऽपि मुनिवृषभः । तपश्चरणप्रभावेन जातो बहुलब्धिसंपन्नः ॥६६॥ एतदन्तरे राजा पृच्छति गणनायकं प्रणम्य । कथं स मयो महायशः ! जात एव लब्धिसंपन्नः ॥६७॥ अन्यदपि श्रुणु स्वामिन् ! या भवति पतिव्रतेह नारी । सा शीलसंयमरता कथय कां गतिं लभते ॥६८॥ तदा भणतीन्द्रभूति र्या दृढशीला पतिव्रता महिला । सीताया र्भवति सदृशी सा स्वर्ग लभते सुकृतार्था ॥६९॥ यथा तुरगरथवराणां प्रस्तरलोहानां पादपानां च । भवति विशेषो नरपते । तथैव पुरुषाणां महिलाणाम् ॥७०॥ एष मनोमत्तगज उद्दामो विषयलोलुपश्चण्डः । ज्ञानाङ्कुशेन धृतो नरेण दृढशक्तियुक्तेन ॥७१॥
I
I
निश्रुणु तावच्छ्रेणिक ! शीलविनाशं पराभिमानेन । जातमेव महिलायास्तत्तव कथयामि स्फुटविकटम् ॥७२॥ यदाऽऽसीज्जनपदः काले बहुरोगपीडितः सर्वः । धन्यग्रामात्तदा नष्टो विप्रः सह प्रियया ॥७३॥ सोऽग्निः कुलटासा महिला मानिनी महापापा । त्यक्ता च महारण्ये विप्रेण मानदोषेण ॥७४॥ दृष्टा च कररुहेण नरपतिनाऽऽत्मनः कृता भार्या । पुष्पावकीर्णनगरे आस्ते सुखमनुभवन्ती ॥७५॥ अथान्दा कदाचिल्लब्धप्रसादया तया स राजा । चरणेनोत्तमागे प्रहतो रतिक्रीडासमये ॥७६॥ आस्थाने निविष्टः पृच्छति राजा बहुश्रुतान्सर्वान् । पादेन यो नरेन्द्रं हन्ति शिरसि तस्य को दण्डः ||७७|| तदा पण्डिताः प्रोक्ता नरपते ! स तस्य छिद्यते पादः । हेमांकेन निरुद्धा विप्रेण जल्पन्तस्ते ॥७८॥ हेमाड्गो भणति नृपं तस्य तु पादस्य क्रियते पूजा । भार्याया वल्लभायास्तस्मात्कोपं परित्यज ॥७९॥
५२३