Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 158

साएयपुरीवण्णपव्वं-७८/११-३५ ताए च्चिय वेलाए, पुणसरे अङ्गओ सह पियाहिं । कीलइ जलमज्जणयं, गउ व्व समयं करेणूहि ॥२४॥ सो रावणस्स कुसलं, पुच्छन्तो अङ्गयस्स भिच्चेहिं । नीओ पउमसयासं, दहगीवहिओ त्ति काऊणं ॥२५॥ अब्बंभणं करेन्तो, आसासेऊण पउमणाहेणं । परिपुच्छिओ य अज्जय ! साह तुमं आगओ कत्तो ? ॥२६॥
सो भणइ देव ! निसुणसु, सुयसोगाणलपलित्तहिययाए।
जणणीए तुज्झ पासं, विसज्जिओ नारओ अहयं ॥२७॥ सीही किसोररहिया, कलभयपरिवज्जिया करेणु व्व । तह सा तुज्झ विओगे, अच्चन्तं दुक्खिया जणणी ॥२८॥ विवइण्णकेसभारा, रोवन्ती दुक्खिया गमइ कालं । जणणी तुज्झ महाजस!, सोगमहासागरे पडिया ॥२९॥ लक्खण! तुम पि जणणी, पुत्तविओगग्गिदीवियसरीरा । रोवन्ती अइकलुणं, कालं चिय दुक्खिया गमइ ॥३०॥
नाऽऽहारे न य सयणे, न दिवा न य सव्वरीसु न पओसे।
खणमवि न उवेन्ति धिइं, अच्चन्तं तुम्ह जणणीओ ॥३१॥ सुणिऊण वयणमेयं, हलहर-नारायणा सुदीणमुहा । रोवन्ता उवसमिया, कह कह वि पवंगमभडेहिं ॥३२॥ तो भणइ नारयं सो, पउमो अइसुन्दरं ववसियं ते । वत्तादाणेणऽम्हं, जणणीणं जीवियं दिन्नं ॥३३॥ सो चेव सुकयपुण्णो, पुरिसो जो कुणइ अभिगओ विणयं । जणणीण अप्पमत्तो, आणावयणं अलङ्घन्तो ॥३४॥ जणणीण कुसलवत्तं, सोऊणं राम-लक्खणा तुट्ठा । पूएन्ति नारयं ते, समयं विज्जाहरभडेहिं ॥३५॥
तस्मिन्नेव समये पद्मसरस्यङ्गद:सह प्रियाभिः । क्रीडति जलमज्जनकं गज इव समकं करेणुभिः ॥२४॥ स रावणस्य कुशलं पृच्छनङ्गदस्य भृत्यैः । नीतः पद्मसकाशं दशग्रीवहित इति कृत्वा ॥२५॥ अब्राह्मण्यं कुर्वनाश्वास्य पद्मनाभेन । परिपृष्ट श्चार्यक ! कथय त्वमागतः कुतः ? ॥२६।। स भणति देव ! निश्रुणु सुतशोकानलदग्धहृदयया । जनन्या तव पार्थं विसर्जितो नारदोऽहम् ॥२७॥ सिंही किशोररहिता कलभपरिवर्जिता करेणुरिव । तथा सा तव वियोगेऽत्यन्तं दुःखिता जननी ।।२८।। विप्रकीर्णकेशभारा रुदन्ती दुःखिता गमयति कालम् । जननी तव महायशः ! शोकमहासागरे पतिता ॥२९।। लक्ष्मण ! तवापि जननी पुत्रवियोगाग्निदीप्तशरीरा । रुदन्त्यतिकरुणं कालमेव दुःखिता गमयति ॥३०॥ नाऽऽहारे न च शयने न दिवा न च शर्वरिषु न प्रदोषे । क्षणमप्युपयान्ति धृतिमत्यन्तं युवयोर्जनन्योः ॥३१॥ श्रुत्वा वचनमेतद्धलधर-नारायणौ सुदीनमुखौ । रुदत उपशामितौ कथं कथमपि प्लवंगमभटैः ॥३२॥ तदा भणति नारदं स पद्मोऽतिसुन्दरं व्यवसितं त्वया । वार्तादानेनास्माकं जननीभ्यो जीवितं दत्तम् ॥३३॥ स एव सुकृतपुण्यः पुरुषो यः करोति अभिगतो विनयम् । जनन्या अप्रमत्त आज्ञावचनमलवयन् ॥३४॥ जनन्याः कुशलवार्ता श्रुत्वा रामलक्ष्मणौ तुष्टौ । पूज्यमानौ नारदं तौ समकं विद्याधरभटैः ॥३५॥
१. ०सयासे, गलगहितो तेहि काऊणं-प्रत्य० । २. ०ग्गिदूमिय०-मु० । ३. सरणे-प्रत्य० । ४. कह कि पवंगममहाभडेहि-प्रत्य० । पउम. भा-३/१९
Jain Education Interational