Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 159

५३०
एयन्तरम्मि पउमो, बिभीसणं भणइ सुहडसामक्खं । अम्हे साएयपुरी, भद्द ! अवस्सेण गन्तव्वं ॥३६॥ सुयसोगाणलतवियाण ताण जणणीण तत्थ गन्तूणं । दरिसणजलेण अम्हे, णिव्वं वियव्वाई अङ्गाई ॥३७॥ काऊण सिरपणामं, बिभीसणो भणइ सुणह वयणं मे। राहव ! सोलस दियहा, अच्छेयव्वं हं भवणे ॥ ३८ ॥ अन्नं पि सामि ! निसुणसु, पडिवत्ताकारणेण साएए। पेसिज्जन्ति नरुत्तम !, दूया भरहस्स तुरन्ता ॥३९॥ राहववयणेण तओ, दूया संपेसिया तुरियवेगा । गन्तूण पणमिऊण य, भरहस्स कहेन्ति पडिवत्तं ॥ ४० ॥ पत्तो हलं समुसलं, रामो चक्कं च लक्खणो धीरो । निहओ लङ्काहिवई, सीयाए समागमो जाओ ॥४१॥ अह बन्धणार मुक्का, इन्दइपमुहा भडा उपव्वइया । लद्धाओ गरुड - केसरिविज्जाओ राम - चक्कीणं ॥४२॥ जाया बिभीसणेणं, समयं च निरन्तर महापीई । लङ्कापुरीए रज्जं, कुणन्ति बल-केसवा मुइया ॥४३॥ एवं राघव - लक्खण- रिद्धी, सुणिऊण हरिसिओ भरहो । तम्बोल - सुगन्धाइसु दूए पूएइ विभवेणं ॥४४॥ तू त दू, भरहो जणणीणमुवगओ मूलं । सुयसोगदुक्खियाणं, कहेन्ति वत्ता अपरिसेसा ॥४५ ॥ सोऊण कुसलवत्ता, सुयाण अभिणन्दियाउ जणणीओ । ताव य अन्ने वि बहू, नयरी विज्जाहरा पत्ता ॥ ४६ ॥ अह ते गयणयलत्था, बिभीसणाणाए खेयरा सव्वे । मुञ्चन्ति रयणवुट्ठि, घरे घरे तीए नयरी ॥४७॥ अह तत्थ पुरवरीए, विज्जाहरसिप्पिएसु दक्खेसु । सयलभवणाण भूमी, उवलितता रयणकणएणं ॥ ४८ ॥
एतदन्तरे पद्मो बिभीषणं भणति सुभटसमक्षम् । अस्माभिः साकेतपुरिं भद्र ! अवश्यं गन्तव्यम् ॥३६॥ सुतशोकानलतप्तानां तासां जननीनां तत्र गत्वा । दर्शनजलेनास्माभि र्निर्वापितव्यान्यङ्गानि ||३७|| कृत्वा शिरः प्रणामं बिभीषणो भणति श्रुणु वचनं मे । राघव षोडशदिवसान्यास्तव्यं मम भवने ॥३८॥ अन्यदपि स्वामिन्निश्रुणु प्रतिवार्त्ताकारणेन साकेते । प्रेष्यन्ते नरोत्तम ! दूता भरतस्य त्वरन्माणाः ॥३९॥ राधववचनेन तदा दूताः संप्रेषितास्त्वरितवेगाः । गत्वा प्रणम्य च भरतस्य कथयन्ति प्रतिवार्ताम् ॥४०॥ प्राप्तो हलं समुसलं रामश्चक्रं च लक्ष्मणो धीरः । निहतो लङ्काधिपतिः सीतया समागमो जातः ॥४१॥ अथ बन्धनान्मुक्ता इन्द्रजित्प्रमुखा भयस्तु प्रव्रजिताः । लब्धे गरुड-केसरिविद्ये राम - चक्रिभ्याम् ॥४२॥ जाता बिभीषणेन समकं च निरन्तरं महाप्रीतिः । लङ्कापूर्यां राज्यं कुर्वतो बल - केशव मुदितौ ॥४३॥ एवं राघव-लक्ष्मणद्धिं श्रुत्वा हर्षितो भरतः । तम्बोल - सुगन्धादिभि र्दूतान्पूजयति विभवे ॥४४॥ गृहीत्वा ततो दूतान्भरतो जननीनामुपागतो मूलम् । सुतशोकदुःखितानां कथयन्ति वार्तामपरिशेषाम् ॥४५॥ श्रुत्वा कुशलवात्त सुतानामभिनन्दिता जनन्यः । तावच्चान्येऽपि बहवो नगरीं विद्याधराः प्राप्ताः ॥४६॥ अथ ते गगनतलस्था बिभीषणाज्ञया खेचराः सर्वे । मुञ्चन्ति रत्नवृष्टि गृहे गृहे तस्या नगर्याः ॥४७॥ अथ तत्र पूरवर्यां विद्याधरशिल्पिभि र्दक्षैः । सकलभवनानां भूमिरुपलिप्ता रत्नकनकेन ॥४८॥
१. विज्झविय० - मु० । २. ० रणे य सा० - प्रत्य० ।
पउमचरियं