Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 154

मयवक्खाणपव्वं -७७/८०-१०५
५२५ पडिमं ठियस्स मुणिणो, तस्साऽऽसन्ने पियं पमोत्तूणं । समणस्स फुसइ चलणे, पुणरवि दइयं परामुसइ ॥१३॥ मुणिपायपसाएणं, सीहेन्दू जीविओ महुच्छाहो । जाओ पियाए समयं, पणमइ तं साहवं तुट्ठो ॥१४॥ अह उग्गयम्मि सूरे, समत्तनियमं मुणी विणयदत्तो । अहिवन्दिऊण पुच्छइ, सीहेन्दुं महिलियासहियं ॥१५॥ गन्तूण सावओ सो, कहेइ सिरिवद्धियस्स संदेसं । सव्वं फुडवियडत्थं, जं भणियं सीहचन्देणं ॥१६॥ तं सोऊणं रुट्ठो, सहसा सिरिवद्धिओ उ सन्नद्धो । महिलाए उवसमं सो, नीओ मुणिपायमूलम्मि ॥१७॥ तं वन्दिऊण समणं, समयं भज्जाए तत्थ परितुट्ठो । संभासेइ सिणेहं, सालं सिरिवद्धिओ पयओ ॥१८॥ काऊण नरवरिन्दो, पियाइ बन्धूसमागमाणन्दं । निययं तत्थ परभवं, पुच्छइ य मयं महासमणं ॥१९॥ अह तस्स साहइ मुणी, भद्दायरिओ त्ति नाम सोमपुरे । ते वन्दओ नरिन्दो, जाइ सुमालो सह जणेणं ॥१००॥ अह तत्थ कुट्ठवाही, महिला मुणिवन्दणाए अल्लीणा । अग्घायइ दुग्गन्धं, तीए देहुब्भवं राया ॥१०१॥ गेहं गए नरिन्दे, भद्दायरियस्स पायमूलम्मि । सा कुट्ठिणी वयाइं, घेत्तूण सुरालयं पत्ता ॥१०२॥ तत्तो सा चविऊणं, जाया इह सीलरिद्धिसंपन्ना । रूवगुणजोव्वणधरी, जिणवरधम्मुज्जयमईया ॥१०३॥ अह सो सुमालराया, रज्जं दाऊण जेट्टपुत्तस्स । कुणइ च्चिय संतोसं, अट्ठहिंगामेहिं दढचित्तो ॥१०४॥ अहिं गामेहिं निवो, संतुट्ठो सावयत्तणगुणेणं । देवो होऊण चुओ, जाओ सिरिवद्धिओ तुहयं ॥१०५॥
प्रतिमा स्थितस्य मुनेस्तस्याऽऽसन्ने प्रियं प्रमुच्य । श्रमणस्य स्पृशति चरणान्पुनरपि दयितं परिस्पृशति ॥९३|| मुनि पादप्रसादेन सिंहेन्दु र्जीवितो महोत्साहः । जातः प्रियया समकं प्रणमति तं साधु तुष्टः ॥९४|| अथोद्गते सूर्ये समाप्तनियमं मुनि विनयदत्तः । अभिवन्द्य पृच्छति सिंहेन्दु महिलासहितम् ॥९५।। गत्वा श्रावकः स कथयति श्रीवर्धितस्य संदेशम् । सर्वं स्फुटविकटार्थं यद्भणितं सिंहचन्द्रेण ॥१६॥ तच्छ्रुत्वारुष्टः सहसा श्रीवर्धितस्तु सन्नद्धः । महिलयोपशमं सो नीतो मुनिपादमूले ॥९७॥ तं वन्दित्वा श्रमणं समकं भार्यया तत्र परितुष्टः । संभाषते स्नेहं शालकं श्रीवर्धितः प्रयतः ॥९८॥ कृत्वा नरवेन्द्रः प्रियादि बन्धुसमागमानन्दम् । निजकं तत्र परभवं पृच्छति च मयं महाश्रमणम् ॥९९॥ अथ तस्य कथयति मुनि भद्राचार्य इति नाम सोमपुरे । तान्वन्दको नरेन्द्रो याति सुमालः सह जनेन ॥१००।। अथ तत्र कुष्टव्याधि महिला मुनिवन्दनाया आलीना । जिघ्रति दुर्गन्धं तस्या देहोद्भवं राजा ॥१०१।। गृहं गते नरेन्द्र भट्टाचार्यस्य पादमूले । सा कुष्टिनी व्रतानि गृहीत्वा सुरालयं प्राप्ता ॥१०२।। ततः सा च्युत्वा जातेह शीलद्धिसंपन्ना । रुपगुणयौवनधरी जिनवरधर्मोद्यतमतिका ॥१०३॥ अथ स सुमालराजा राज्यं दत्वा ज्येष्टपुत्राय । करोत्येव संतोषमष्टाभिमै दढचित्तः ॥१०४।। अष्टाभि मै नृपः संतुष्टः श्रावकत्वगुणेन । देवो भूत्वा च्युतो जातः श्रीवर्धितस्त्वम् ॥१०५॥ १. मुणि-प्रत्य० ।
Jain Education Intemational