Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 133

५०४
पउमचरियं आलोइऊण एन्तं, चक्कं घणघोसभीसणं दित्तं । सर-झसर-मोग्गरेहि, उज्जुत्तो तं निवारेउं ॥२५॥ रुब्भन्तं पि अहिमुहं, तह वि समल्लियइ चक्करयणं तं । पुण्णावसाणसमए, सेणिय ! मरणे उवगयम्मि ॥२६॥ अइमाणिणस्स एत्तो, लङ्काहिवइस्स अहिमुहस्स रणे । चक्केण तेण सिग्धं, छिन्नं वच्छत्थलं विउलं ॥२७॥ चण्डाणिलेण भग्गो, तमालघणकसिणअलिउलावयवो । अञ्जणगिरि व्व पडिओ, दहवयणो रणमहीवढे ॥२८॥ सुत्तो व्व कुसुमकेऊ, नज्जइ देवो व्व महियले पडिओ । रेहइ लङ्काहिवई, अत्थगिरित्थो व दिवसयरो ॥२९॥ एत्तो निसायरबलं, निहयं दद्रुण सामियं भग्गं । विवरम्मुहं पयट्ट, संपेल्लोप्पेल्ल कुणमाणं ॥३०॥ जोहो तुरङ्गमेणं, पेल्लिज्जइ रहवरो गयवरेणं । अइकायरो पुण भडो, विवडइ तत्थेव भयविहलो ॥३१॥ एवं पलायमाणं, निस्सरणं तं निसायराणीयं । आसासिउं पयत्ता, सुग्गीव-बिहीसणा दो वि ॥३२॥ मा भाह मा पलायह, सरणं नारायणो इमो तुम्हं । वयणेण तेण सेणिय !, सव्वं आसासियं सेन्नं ॥३३॥ जेट्ठस्स बहुलपक्खे, दिवसस्स चउत्थभागसेसम्मि । एगारसीए दिवसे रावणमरणं वियाणाहि ॥३४॥
एवं पुण्णावसाणे तुरय-गयघडाडोवमझे वि सूरा, संपत्ते मच्चुकाले असि-कणयकरा जन्ति नासं मणुस्सा।
उज्जोएउंसतेओ सयलजयमिणं सो वि अत्थाइ भाणू, जाए सोक्खप्पओसे स विमलकिरणो किं न चन्दो उवेइ ? ॥३५॥
॥ इइ पउमचरिए दहवयणवहविहाणं नाम तिहत्तरं पव्वं समत्तं ॥ अवलोक्यायान्तं चक्रं घनघोषभीषणं दीप्तम् । सर-झसर-मुद्गरैरुद्युक्तस्तं निवारयितुम् ॥२५॥ रुध्यमानमप्यभिमुखं तथापि समालिनाति चक्ररत्नं तत् । पुण्यावसानसमये श्रेणिक ! मरणे उपागते ॥२६।। अतिमानिन इतो लड्काधिपतेरभिमुखस्य रणे । चक्रेण तेन शीघ्रं छिन्नं वक्षःस्थलं विपुलम् ॥२७॥ चण्डानिलेन भग्नस्तमालघनकृष्णालिकुलावयवः । अञ्जनगिरिरिव पतितो दशवदनो रणमहीपृष्टे ॥२८॥ सुप्त इव कुसुमकेतु आयते देव इव महितले पतितः । राजते लङ्काधिपिः, अस्तगिरिस्थ इव दिनकरः ॥२९॥ इतो निशाचरबलं निहतं दृष्टवा स्वामिनं भग्नम् । विपराङ्मुखं प्रवृत्तं संपीडोत्पीडं क्रियमाणम् ॥३०॥ योधस्तुरङ्गमेन पीड्यते रथवरो गजवरेण । अतिकातरः पुन र्भटो विपतति तत्रैव भयविह्वलः ॥३१॥ एवं पलायमानं निःशरणं तं निशाचरानीकम् । आश्वासितुं प्रवृत्तौ सुग्रीव-बिभीषणौ द्वावपि ॥३२॥ मा बिभेत मा पलायत शरणं नारायणोऽयं युस्माकम् । वचनेन तेन श्रेणिक ! सर्वमाश्वासितं सैन्यम् ॥३३॥ ज्येष्ठस्य बहुलपक्षे दिवसस्य चतुर्थभागशेषे । एकादश्यां दिवसे रावण मरणं विजानीत ॥३४॥ एवं पुण्यावसाने तुरग-गजघटाटोपमध्येऽपि शूराः, संप्राप्ते मृत्युकालेऽसिकनककरा यान्ति नाशं मनुष्याः । उद्योत्य सतेज:सकलजगदिदं सोऽप्यस्ताति भानुः ॥ते सुखप्रदोषे स विमलकिरणो किं न चन्द्र उपैति ? ॥३५।।
॥इति पद्मचरिते दशवदनवधविधानं नाम त्रिःसप्ततितमं पर्वं समाप्तम्॥
१. गयरहेणं-प्रत्य०।
Jain Education Interational
wwwjainelibrary.org