Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 135

५०६
पउमचरियं जुवईण एवमाई, अट्ठारस साहसीउ अइकलुणं । रोवन्ति दुक्खियाओ, आभरणविमुक्ककेसीओ ॥१२॥ काइत्थ मोहवडिया, चन्दणबहलोदएण सित्तङ्गी । उल्लसियरोमकूवा, पडिबुद्धा पउमिणी चेव ॥१३॥ अवगूहिऊण दइयं, अन्ना मुच्छं गया कणयगोरी । अञ्जणगिरिस्स लग्गा छज्जइ सोयामणी चेव ॥१४॥ काइत्थ समासत्था, उरतालणचञ्चलायतणुयङ्गी । केसे विलुम्पमाणी, रुयइ च्चिय कलुणसद्देणं ॥१५॥ अङ्के ठविऊण सिरं, अन्ना परिमुसइ विउलवच्छयलं । काइ चलणारविन्दे, चुम्बई करपल्लवे अवरा ॥१६॥ जंपइ काइ सुमहुरं, रोवन्ती अंसुपुण्णनयणजुया । हा नाह ! किं न पेच्छसि, सोगसमुद्दम्मि पडियाओ ? ॥१७॥ विज्जाहराण सामी, होऊणं सत्ति-कित्ति-बलजुत्तो । रामस्स विग्गहे किं, सुवसि पहू धरणिपल्लङ्के ? ॥१८॥ उठेहि सयणवच्छल !, एक्कं पि य देहि अम्ह उल्लावं । अवराहविरहियाणं, कं कोवपरायणो जाओ ? ॥१९॥ परिहासकहासत्तं, विसुद्धदसणावलीपरमसोमं । वयणिन्दमिमं सामिय !, किं धारसि अम्ह परिकुविओ? ॥२०॥ अइसुन्दरे मणोहरवित्थिपणे जुवइकीलणट्ठाणे । कह ते चक्केण पयं, दिन्नं वच्छत्थलाभोए ॥२१॥ वइरीहि नियलबद्धे, इन्दइ-घणवाहणे परायत्ते । मोएह राहवाओ, गुणनिहि ! पीइं करेऊणं ॥२२॥ उद्वेहि सयणवच्छल !, अत्थाणिसमागयाण सुहडाणं । बहुयाण असरणाणं, देहि पहू ! दाण-सम्माणं ॥२३॥ विरहग्गिंदीवियाई, विज्झवसु इमाइं नाह ! अङ्गाइं । अवगृहणोदएणं, चन्दणसरिसाणुलेवेणं ॥२४॥
युवतीनामेवमादयोऽष्टादश सहस्रा अतिकरुणम् । रुदन्ति दुःखिता आभरणविमुक्तकेश्यः ॥१२॥ काऽपीत्थं मोहपतिता चन्दनबहलोदकेन सिक्ताङ्गी। उल्लसितरोमकूपा प्रतिबुद्धा पद्मिन्येव ॥१३॥ आलिङ्ग्य दयितमन्या मूर्छा गता कनकगौरी । अजनगिरे र्लग्ना राजते सौदामिन्येव ॥१४॥ काचित् समाश्वास्तोरस्ताडनचञ्चला तन्वाङ्गी । केशान् विलुम्प्यमानी रोदित्येव करुणशब्देन ॥१५॥ अड्के स्थापयित्वा शिरोऽन्या परिस्पृशति विपुलवक्षःस्थलम् । कापि चरणारविन्दौ चुम्बति करपल्लवानपरा ॥१६॥ जल्पति कापि सुमधुरं रुदन्ती अश्रुपूर्णनयनयुगा । हा नाथ ! किं न पश्यसि शोकसमुद्रे पतिताः ? ॥१७॥ विद्याधराणां स्वामी भूत्वा शक्ति-कीत्ति-बलयुक्तः । रामस्य विग्रहे किं स्वपिसिसि प्रभो ! धरणिपल्यड्के ? ॥१८॥ उत्तिष्ठ स्वजनवत्सल ! एकमपि च देह्यस्मानुल्लापम् । अपराधविरहितानां किं कोपपरायणो जातः ? ॥१९॥ परिहासकथासक्तां विशुद्धदशनावलीपरमसौम्यम् । वदनेन्दुमिमं स्वामिन् ! किं धारयस्यमासु परिकुपितः ? ॥२०॥ अतिसुन्दरं मनोहरविस्तीर्णे युवतिक्रीडनस्थाने । कथं ते चक्रेण पदं दत्तं वक्षःस्थलाभोगे ॥२१॥ वैरिभि निगडबद्धाविन्द्रजीत्घनवाहनौ परायत्तौ । मोचय राघवाद् गुणनिधि ! प्रीतिं कृत्वा ॥२२॥ उत्तिष्ठ स्वजनवत्सल ! आस्थानिकासमागतेभ्यः सुभटेभ्यः । बहुभ्योऽशरणेभ्यो देहि प्रभो ! दान-सन्मानम् ॥२३॥ विरहाग्निदीपितानि विद्यापयेमानि नाथ ! अङ्गानि । आलिङ्गनोदकेन चन्दनसदृशानुलेपेन ॥२४॥
१. ०ण दरिसणमिणं, देहि मु० । २. ग्गिदूमियाइं-प्रत्य० ।