Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 50

हणुवलङ्कानिग्गमणपव्वं -५३/१०९-१३७
४२१ गन्धव्वस्स महाजस ! दुहियाओ तिण्णि पवरकन्नाओ । संपेसियाओ सिग्धं, इमेण रामस्स किक्किन्धि ॥१२३॥ भंतूण वज्जसालं, वज्जमुहो मारिओ रणे सिग्धं । एयस्स समभिलासं, अह लङ्कासुन्दरी वि गया ॥१२४॥ ठविऊण निययसेन्नं, इमेण लङ्काए बाहिरुद्देसे । भग्गं पउमुज्जाणं, नाणाविहतरुलयाइण्णं ॥१२५॥ भवणसहस्साई पहू !, इमेण भग्गाई रयणचित्ताई । आलोडिया य नयरी, सवुड्ड-बालाउला सयला ॥१६॥ सुणिऊण इमे दोसे, रुट्ठो लङ्काहिवो भणइ एवं । दढसङ्कलेसु बन्धह, सिग्घं चिय हत्थ-पाएसु ॥१२७॥ खर-फरसु-निगुराए, वायाए रावणो परमरुट्ठो । अह सविऊणाऽऽढत्तो, हणुवं अत्थाणिमज्झम्मि ॥१२८॥ निल्लज्ज ! वाणराहम !, दूयत्तं भूमिगोयराण तुमं । कुणसि ! अविसेसियगुणो, पविरुद्धं खेयरभडाणं? ॥१२९॥ अकुलीणयस्स अङ्गे, न चेव चिन्धाई होन्ति पुरिसस्स । साहेइ निययजम्मं, दुच्चरियं ववहरन्तस्स ॥१३०॥ पवणं जएण न तुमं, जाओ अन्नेण केण विनरेण । दुच्चरिएहि नराहम !, निव्वडिओ निन्दणिज्जेहिं ॥१३१॥ उवयारसहस्सेहि वि, अहिणवसम्माणदाणविभवेणं । जो मे तुमं न गहिओ, सो कह अन्नेण घिप्पिहिसि ? ॥१३२॥ रपणे समासयन्तिऽह, पञ्चमुहं किं न कोल्हुया बहवे । न य सप्पुरिसा लोए, कयाइ नीयं पसाएन्ति ॥१३३॥ हसिऊण भणइ हणुवो, हवइ मुहं उत्तमाए पुरिसाणं । दुव्वयणसङ्गरहियं अहियं धम्मत्थहिययाणं ॥१३४॥ रामो लक्खणसहिओ, एही कइसेन्नपरिमिओ सिग्धं । न य रुम्भिऊण तीरइ, मेहो इव पव्वएण तुमे ॥१३५॥ आहारेसु न तित्तो, सुसाउकलिएसु अमयसरिसेसु । जह कोइ जाइ नासं, एक्केण विसस्स बिन्दूणं ॥१३६॥ जुवइसहस्सेसु सय, न य तित्तो इन्धणेसु जह अग्गी । परनारिकयपसङ्गो, तुम पि एवं विणस्सिहिसि ॥१३७॥ गन्धर्वस्य महायशः ! दुहितर स्तिस्त्रः प्रवरकन्याः । संप्रेषित्ताः शीघ्रमनेन रामस्य किष्किन्धिम् ॥१२३॥ भक्त्वा वज्रशालं वज्रमुखो मारितो रणे शीघ्रम् । एतस्य समभिलाषमथ लकासुन्दर्यपि गता ॥१२४|| स्थापयित्वा निजसैन्यमनेन लकाया बहिरुद्देशे । भग्नं पद्मोद्यानं नानाविधतरुलताकीर्णम् ॥१२५।। भवनसहस्राणि प्रभो ! अनेन भग्नानि रत्नचित्राणि । आलोडिता च नगरी सवृद्ध-बालाकुला सकला ॥१२६।। श्रुत्वेमान्दोषान् रुष्टो लङ्काधिपो भणत्येवम् । दृढशृंखलै र्बध्नीत शीघ्रमेव हस्त-पादैः ॥१२७।। खर-परुष-निष्ठुरया वाचया रावणः परमरुष्टः । अथ शपितुमारब्धो हनुमन्तमास्थानिकामध्ये ॥१२८॥ निर्लज्ज ! वानराधम ! दूतत्वं भूमिगोचराणां त्वम् । करोषि ! अविशेषितगुणः प्रविरुद्धं खेचरभटानाम् ? ॥१२९।। अकुलिनस्याने नैव चिह्नानि भवन्ति पुरुषस्य । कथय निजजन्म दुश्चरितं व्यवहृतः ॥१३०॥ पवनञ्जयेन न त्वं जातोऽन्येन केनापि नरेण । दुश्चरितैर्नराधम ! निवर्तितो निन्दनीयैः ।।१३१॥ उपकारसहरैरप्यभिनवसन्मानदानविभवैः । यो मया त्वं न गृहीतः स कथमन्येन ग्रहिष्यषि ॥१३२॥ अरण्ये समाश्रयन्त्यथ पञ्चमुखं किं न शृगाला बहवः । न च सत्पुरुषा लोके कदाचिन्नीचं प्रसादयन्ति ॥१३३।। हसित्वा भणति हनुमान्भवति मुखमुत्तमानां पुरुषाणाम् । दुर्वचनसङ्गरहितमधिकं धर्मार्थहदयाणाम् ॥१३४|| रामो लक्ष्मणसहित आगमिष्यति कपिसैन्यपरिमितः शीघ्रम् । न च रोद्धं तीर्यते मेघ इव पर्वतेन त्वया ॥१३५॥ आहारै न तृप्तः सुस्वादुकलितैरमृतसदृशैः । यथा कोऽपि याति नाशमेकेन विषस्य बिन्दुना ॥१३६।। युवतिसहस्रैः सदा न च तृप्त इन्धनैर्यथाग्निः । परनारीकृतप्रसङ्गस्त्वमप्येवं विनक्ष्यसि ॥१३७।। पउम.भा-३/३
Jain Education Interational