Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 105

४७६
जम्बूणओ य एत्तो, संकडवियडो तहेव जयसेणो । एए अन्ने य बहू, लङ्कानयरिं गया सुहडा ॥१२॥ पेच्छन्ति नवरि लङ्का-पुरीए लोयं भउज्झियं सयलं । अह जंपिउं पवत्ता, अहो ! हु लङ्काहिवो धीरो ॥१३॥ बद्धो य भाणुकण्णो, इन्दइ घणवाहणो य संगामे । वहिया य रक्खसभडा, बहवो वि य अक्खमाईया ॥ १४ ॥ तह वि य रक्खसवइणो, खणं पि न उवेइ कावि पडिसङ्का । काऊण समुल्लावं, एवं ते विम्हयं पत्ता ॥१५॥ अबिभीसणसुओ, सुभूसणो भणइ उज्झिउं सङ्कं । पविसह लङ्कानयरिं, लोलह जुवईउ मोत्तूणं ॥ १६ ॥ ते एव भणियमेत्ता, सकवाडं भञ्जिऊण वरदारं । लङ्कापुरी पविट्ठा, पवयभडा चञ्चला चण्डा ॥१७॥ सोऊण दुन्दुभिरवं, ताण पविद्वाण जणवओ खुभिओ । किं किं ? ति उल्लवन्तो, भयविहलविसंठुलो जाओ ॥ १८ ॥ संपत्तं पवयबलं, हा ताय ! महा भयं समुप्पन्नं । पविससु घरं तुरन्तो, मा एत्थ तुमं विवाइहिसि ॥१९॥ हा भद्द ! परित्तायह, भाउय ! मा जाह लहु नियत्तेह । अवि धाह किं न पेच्छह, परबलवित्तासियं नयरिं ॥ २० ॥ नायरजणेण एवं, गाढं हाहारवं करेन्तेणं । खुब्भइ दसाणणहरं, अन्नोन्नं लङ्घयन्तेणं ॥२१॥ काएत्थ गलियरयणा, भउहुया तुडियमेहलकलावा । हत्थावलम्बियकरा, अन्ना पुण वच्चइ तुरन्ती ॥२२॥ अन्ना भएण विलया गरुयनियम्बा सणेण तूरन्ती । हंसि व्व पउमसण्डे, कह कह वि पयं परिट्ठवइ ॥२३॥ पीन्नयथणजुयला, अइगरुयपरिस्समाउला बाला । अह दारुणे वि य भए, वच्चइ लीलाए रच्छासु ॥ २४ ॥ अन्नाए गलइ हारो, अन्नाए कडयकुण्डलाहरणं । अन्नाए उत्तरिज्जं विवडियवडियं न विन्नायं ॥२५॥
पउमचरियं
जम्बूनदश्चेतः संकटविकटस्तथैव जयसेनः । एतेऽन्ये च बहवो लड्कानगरिं गताः सुभटाः ॥१२॥ पश्यन्ति नवरि लङ्कापूर्यां लोकं भयोज्झितं सकलम् । अथ जल्पितुं प्रवृत्ता अहो ! खलु लड्ङ्काधिपो धीरः ||१३|| बद्धश्च भानुकर्ण इन्द्रजित्घनवाहनश्च संग्रामे । हताश्च राक्षसभटा बहवोऽपि चाक्षादिकाः ||१४|| तथापि च राक्षसपतेः क्षणमपि नोपैति काऽपि प्रतिशड्का । कृत्वा समुल्लापमेवं ते विस्मयं प्राप्ताः ॥१५॥ अथ तान् बिभीषणसुतः सुभूषणो भणति त्यक्त्वा शङ्काम् । प्रविशत लड्ङ्कानगरिं लोलयत युवतीनां मुक्त्वा ॥१६॥ त एवं भणितमात्रा सकपाटं भङ्क्त्वा वरद्वारम् । लङ्कापुरिं प्रविष्टय प्लवंगभटाश्चञ्चलाश्चण्डाः ॥१७॥ श्रुत्वा दुन्दुभिरवं तान्प्रविष्टयन्जनपदः क्षुभितः । किं किमित्युल्लपन्भयविह्वलविसंस्थूलो जातः ॥१८॥ संप्रातं प्लवंगबलं हा तत ! महाभयं समुत्पन्नम् । प्रविश गृहं त्वरमाणो मात्र त्वं विपादिष्यषि ॥१९॥ हा भद्र ! परित्रायस्व भ्रात ! मा गच्छ लघु निवर्तय । अरे ! धावत किं न पश्यत परबलवित्रासितां नगरीम् ॥२०॥ नगरजनेनैवं गाढं हाहारवं कुर्वता । क्षुभ्यति दशाननगृहमन्योन्यं लङ्घयता ॥ २१॥
काऽत्र गलितरत्ना भयोपद्रुता त्रुटितमेखलकलापा । हस्तावलम्बितकराऽन्या पुन र्व्रजति त्वरमाणा ॥२२॥ अन्या भयेन वनिता गुरुकनितम्बा स्वनेन त्वरमाणा । हंसीव पद्मखण्डे कथं कथमपि पदं परिस्थापयति ॥२३॥ पीनोन्नतस्तनयुगलाऽतिगुरुकपरिश्रमाकुला बाला । अथ दारुणेऽपि च भये गच्छति लीलया रथ्यासु ॥ २४ ॥ अन्यस्या गलति हारोऽन्यस्याः कटककुण्डलाभरणम् । अन्यस्या उत्तरियं विपतितपतितं न विज्ञातम् ॥२५॥