Paumchariyam Part 03

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 110

बहुस्वासाहणपव्वं-६८ / १२-३९
अह सो सुग्गीवसुओ, महयं काऊण कलयलारावं । आरुट्ठो दहवयणं, पहणइ वत्थेण वलहत्थो ॥२६॥ तस्स पुरओ ठियाई, तुरियं घेत्तूण सहसपत्ताइं । धरणिनिविट्टं, अहोमुहं जुवइवग्गं सो ॥२७॥
सो तस्स अक्खमालं, कराउ हरिऊण तोडइ कुमारो । पुणरवि संधेइ लहुं, भूओ अप्पेइ विहसन्तो ॥ २८ ॥ सा तस्स अक्खमाला, करम्मि सुविसुद्धफलिहनिम्माया । रेहड़ डोलायन्ती, मेहस्स बलाहपन्ति व्व ॥२९॥ वररयणपज्जलन्ती, छेत्तूण य कण्ठियं अइतुरन्तो । निययंसएण बन्धइ, गलए लङ्गाहिवं एत्तो ॥ ३० ॥ घेत्य तं वत्थं, उल्लम्बइ रहसपूरियामरिसो । पुणरवि य भवणथम्भे, दहवयणं बन्धइ कुमारो ॥३१॥ दीणारेसु हसन्तो, पञ्चसु विक्केइ रक्खसाहिवई । निययपुरिसस्स हत्थे, सवइ पुणो तिव्वसद्देण ॥३२॥ कण्णेसु कुण्डलाई, जुवईण लएइ अङ्गयकुमारो । सिरभूसणाइं गेण्हइ, चलणेसु य नेउराइं पुणो ॥ ३३ ॥ अन्नाए हरइ वत्थं, अन्नुन्नं बन्धिऊण केसेसु । सहसा करेण पेल्लड़, बलपरिहत्थो परिभमन्तो ॥३४॥ एवं समाउलं तं सहसा अन्तेउरं कुमारेणं । आलोडियं नराहिव !, वसहेण व गोउलं सव्वं ॥ ३५ ॥ पुणरवि भणइ दहमुहं रे पाव ! छलेण एस जणयसुया । माया काऊण हिया, एक्कागी हीणसत्तेणं ॥ ३६ ॥ संपइ तुज्झ समक्खं, एयं दइयायणं समत्थं ते । दहमुह ! हरामि रुम्भसु, जइ दढसत्ती समुव्वहसि ॥३७॥ एव भणिऊण तो सो, सिग्धं मन्दोयरी महादेवी । केसेसु समायड्डुइ, लच्छी भरहो व्व चक्कहरो ॥३८॥ पेच्छ मए दसाणण !, नीया हिययस्स वल्लहा तुज्झ । वाणरवइस्स होही, अह चामरगाहिणी एसा ॥ ३९ ॥
अथ स सुग्रीवसुतो महत्कृत्वा कलकलरावम् । आरुष्टये दशवदनं प्रहन्ति वस्त्रेण बलहस्तः ॥२६॥ तस्य पुरतः स्थितानि त्वरितं गृहीत्वा सहस्रपत्राणि । प्रहन्ति धरणिनिविष्टमधोमुखं युवतिवर्गं सः ॥२७॥ स तस्याक्षमालं कराद्धृत्वा त्रोटयति कुमारः । पुनरपि संदधाति लघु भूयोऽर्पयति विहसन् ॥२८॥ सा तस्याक्षमाला करे सुविशुद्धस्फटिकनिर्मिता । राजते दोलायन्ती मेघस्य बलाहकपङ्क्तिरिव ॥२९॥ वररत्नप्रज्वलन्तीं छित्वा च कण्ठिकमतित्वरन् । निजांशुकेन बध्नाति गलके लङ्काधिपमतः ॥३०॥ गृहीत्वा च तद्वस्त्रमुल्लम्बति रभसपूरितामर्षः । पुनरपि च भवनस्तम्भे दशवदनं बध्नाति कुमारः ॥३१॥ दीनारैर्हसन् पञ्चभिविक्रीणाति राक्षसाधिपतिम् । निजपुरुषस्य हस्ते शपति पुनस्तीवशब्देन ॥३२॥ कर्णेभ्योः कुण्डलानि युवतीनां लात्यङ्गदकुमारः । शिरोभूषणानि गृह्णाति चरणेभ्योश्च नूपुराणि पुनः ॥३३॥ अन्यस्या हरति वस्त्रमन्योन्यं बध्वा केशैः । सहसा करेण पीड्यति बलदक्षः परिभ्रमन् ॥३४॥ एवं समाकुलं तं सहसाऽन्तः पुरं कुमारेण । आलोडितं नराधिप ! वृषभेनेव गोकुलं सर्वम् ॥३५॥ पुनरपि भणति दशमुखं रे पाप ! छलेनैषा जनकसुता । मायां कृत्वा हतैकाकिनी हीनसत्त्वेन ॥३६॥ संप्रति तव समक्षमेतद्दयिताजनं समस्तं ते । दशमुख ! हरामि रुद्ध यदि दृढशक्ति समुद्वहसि ||३७|| एवं भणित्वा तदा स शीघ्रं मन्दोदरीं महादेवीम् । कैशैः समाकर्षति लक्ष्मीं भरत इव चक्रधरः ॥३८॥ पश्य मया दशानन ! नीता हृदयस्य वल्लभा तव । वानरपते र्भविष्यत्यथ चामरग्राहिण्येषा ||३९||
पउम भा-३/१३
४८१