________________
૧૪૨
નમસ્કારમંત્રસિદ્ધિ
લાવવાને નથી. “સાધનાને આ અપૂર્વ અવસર કયાંથી મળે?” “મારા ધન્ય ભાગ્ય કે મને આ સાધનાને વિચાર સૂઝયે.” “પુણ્યશાળી આત્માઓને જ આવી સુંદર સાધનાને યેગ મળે છે.” વગેરે વિચારેનું સેવન કરવાથી ઉત્સાહ કે ઉલ્લાસની વૃદ્ધિ થાય છે અને તે સફલતા ભણી ઝડપથી લઈ જાય છે.
(૫) પરાક્રમ–એટલે અંતરા, મુશ્કેલીઓ, પરીષહે કે વિને સામે બૈર્યપૂર્વક ઊભા રહેવું અને તેમને ઓળંગી જવાની વીરતા બતાવવી.
આપણે કોઈ પણ પ્રવૃત્તિ શરૂ કરીએ, એટલે તેમાં એક યા બીજા પ્રકારનું વિદન તે આવે જ છે. વળી “સારાં કામમાં સો વિઘન” એ ઉક્તિ અનુસાર સારાં કાર્યોમાં વધારે વિદને આવે છે. મંત્રવિશારદોના અભિપ્રાય મુજબ સાધનાના પ્રથમ ત્રણ વર્ષોમાં વિદની બહુલતા રહે છે અને સાધકે તેને વૈર્યપૂર્વક ઓળંગવાની હોય છે. જે આ પ્રકારની તૈયારી ન હોય તે સિદ્ધિની વાત રહી જ કયાં?
તાત્પર્ય કે નમસ્કારમંત્રના સાધકે સાધના દરમિયાન નાનાં મોટાં ગમે તેટલાં વિદને આવે, તેને દીર્યથી ઓળંગી જવા જોઈએ. એમ થતાં સિદ્ધિ હસતાં મુખડે સામે આવવાની અને વિજયની વરમાળ કંઠમાં પડવાની.
આ પ્રકરણના ઉપસંહારરૂપે એટલું જણાવીશું કે આ આ જગતમાં જે મહાપુરુષે કૃતકૃત્ય થયા, નિષ્કિતાર્થ થયા,
