________________
- ૧૫૬
નમસ્કારમંત્રસિદ્ધિ . તે વખતે સર્વજ્ઞ અને સર્વદશ એવા શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે કહ્યું : “હે રાજન ! તું અહીં વંદન કરવાને આવતા હતા, ત્યારે તારા સિપાઈઓએ અરસ-પરસ વાત કરી, તે એમના કાને પડી, તેથી તેઓ પિતાનું ધ્યાન ચૂકી ગયા અને વિચારવા લાગ્યા કે “અરે ! જેના પર મેં અતિ વિશ્વાસ મૂકે, તે જ બેવફા નીવડ્યા અને મારા દૂધપીતા બાળકનું કાસળ કાઢવાને તૈયાર થયા! જે અત્યારે હું ત્યાં હેત તે એ દુષ્ટોની બરાબર ખબર લઈ નાખત! આ રીતે તેમના મનમાં કોધનો ઉદય થયે અને તે પ્રતિક્ષણે વધતો જ ગયે. એમ કરતાં તેઓ પિતાનું સામાયિક વ્રત ભૂલી ગયા અને જાણે એ મંત્રીઓ પોતાની પાસે આવીને ખડા થયા હોય અને લડાઈ કરવા તત્પર હોય એ ખ્યાલ પેદા થયો. તેથી તેઓ મનથી જ તેમની સાથે લડાઈમાં ઉતર્યા અને એક પછી એક શસ્ત્ર વાપરવા લાગ્યા. એમ કરતાં તેમનાં . બધાં શસ્ત્રો ખૂટી ગયાં, ત્યારે તેમણે વિચાર કર્યો કે “મારા મસ્તક પર લેહને ટેપ ધારણ કરેલ છે, તે ફેકીને તેમને પૂરા કરી નાખું.” આમ વિચારીને તેઓ અત્યંત ક્રધાતુર થયા. તે જ વખતે હે રાજન ! તેં એમને પ્રણામ કર્યા હતા. તેથી જ તારા પ્રશ્નના જવાબમાં મેં એમ કહ્યું કેસાતમી નરકે.”
પછી તેમણે મસ્તક પર જે હાથ મૂકે કે મૂડેલું મસ્તક યાદ આવ્યું અને તેમને ક્રોધ ઉતરી ગયે. તેઓ વિચારવા લાગ્યા કે મેં તે જીવનભરનું સામાયિક અંગીકાર
થશે. તેમાં અને લડીએ છે. સામાજિક વધ
