________________
નમસ્કાર–માહામ્ય
૩૩
પાંચ પ્રકાશ નથી તે મનુષ્યને વ્યાધિ, નથી દરિદ્રતા, નથી ઈષ્ટ વસ્તુને વિગ, નથી દુર્ભાગીપણું અને નથી ભય કે ત્રાસ કે જેઓ નિરંતર સાધુઓની ઉપાસના–સેવા કરનાર હોય છે. ૧. સાધુપદના ધ્યાનરૂપી અમૃતરસના અંજનવડે જેઓના મનરૂપી નેત્ર અંજાયા છે, તે મનુષ્યોને ચાર ગતિમાં ઉત્પન્ન થતા ચાર પ્રકારનાં દુઃખરૂપી અંધકારે અંધપણાનું કારણ થતા નથી. ૨.
મકતા એટલે સર્વ સંસારનો ત્યાગ કરનારા, રાગ-દ્વેષાદિ આન્તર શત્રઓથી નાશ નહિ પામનાર અને મેહલક્ષ્મી વડે કટાક્ષપૂર્વક જેવાયેલા મુનિઓ અત્યન્ત હર્ષ પામે છે. ૩.
ભરૂપી વૃક્ષને ઉખેડી નાંખવા માટે નદીના વેગ જેવા, લે કે ત્તર ચરિત્રવાળા, લેકને વિષે ઉત્તમ અને ત્રીજા સ્થાનમાં રહેલા (પહેલું સ્થાન આચાર્યનું, બીજુ ઉપાધ્યાયનું અને ત્રીજું સાધુનું તે મુનિઓ અમારા પાપોનો નાશ કરે. ૪.
કાન્તમાં મુનિ મહાત્માઓ મૂલત્તર ગુણના સમૂહરૂપ બગીચામાં મનરૂપી મૃગની સાથે વેચ્છાપૂર્વક ક્રીડા કરે છે. ૫. સંવિગ્ન અને શ્રતના પારગામી ગીતાર્થ સાધુને વિષે જ એકાકીપણું છે, તે સાક્ષાત દક્ષિણાવર્તી શંખમાં ગંગા નદીના પાણી જેવું છે. સંવિંગ્સ અને ગીતાર્થ એવો એકાકી સાધુ ક્રોધ વડે વિવલ થતો નથી. માન કરતા નથી, માયા-કપટ કરતો નથી અને તૃષ્ણ એને લૂટતી નથી. ૬–૭ રાજર્ષિઓમાં શ્રેષ્ઠ નિમિરાજર્ષિ વગેરે પ્રત્યેકબુદ્ધો પરાક્રમપૂર્વક એકત્વ ભાવનામાં આરૂઢ થઈને જ મોક્ષમાં ગયા છે. ૮.
સર્વ પ્રકારે જીવાદિક તને જાણનારા અને હંમેશાં વૈરાગ્યવાસિત ચિત્તવાળા ગીતાર્થ સાધુઓનું એકાકીપણું શ્રેષ્ઠ સમતારૂપી અમૃતની નીક જેવું છે. ૯.
