________________
જાવિધિ
૨૨૭
તેના ઉત્તરમાં શ્રી ગૌતમસ્વામીએ કહ્યું: “હે મહામુનિ ! તે ગભર દોડતા ઘેડાને શ્રુત એટલે શાસ્ત્રરૂપ લગામથી હું બરાબર કાબૂમાં રાખું છું, તેથી તે ઉન્માર્ગે જ નથી.”
શ્રમણ કેશિકુમારે પૂછયું : “તે ઘોડે ?”
શ્રી ગૌતમસ્વામીએ કહ્યું: “સંસારમાં આમ તેમ દોડી રહેલું મન જ તે.”
આ પરથી એટલું સમજી શકાય છે કે જે આપણે શાસ્ત્રને સારી રીતે સ્વાધ્યાય કરીએ અથવા તે જ્ઞાની ભગવંતનાં વચનનું વારંવાર ચિંતન-મનન કરીએ તે મનનું પરિભ્રમણ ઘણું ઓછું થઈ જાય છે અને છેવટે અટકી જાય છે તથા જે વિષયમાં તેને જોડવું હોય ત્યાં જોડી શકાય છે.
મહાપુરુષોએ સત્સંગનો ઉપદેશ આપ્યો છે, તે પણ એટલા જ માટે કે તેમને સંગ કરવાથી સંસારની આસક્તિ ઓછી થઈ જાય અને પરિણામે મનનું પરિભ્રમણ ઘણું જ ઘટી જાય.
આનો અર્થ એ થયો કે સત્સંગ અને શાસ્ત્રસ્વાધ્યાયથી મનને જિતવામાં મોટી મદદ મળે છે, તેથી નમસ્કારમંત્રના સાધકે સાધના દરમિયાન અવશ્ય સત્સંગ કરવો જોઈએ અને શાસ્ત્રસ્વાધ્યાયમાં પણ દત્તચિત્ત થવું જોઈએ.
અહીં એ પણ સાંભળી લે કે
