________________
સાધનાસમયની વિશિષ્ટ ચર્ચા
२७७
કે મનને ઢીલું-પેચુ' ન રાખતાં મક્કમ બનાવીને કામ લેવાની જરૂર છે.
‘આ મંત્રજપ હું યથાવિધ પૂરા કરી શકીશ કે નહિ ?” એવી શકા કરવી નહિ, તેના બદલે આ મંત્રજપ હું અવશ્ય યથાવિધિ કરી શકીશ’ એવી આત્મશ્રદ્ધા રાખવી, દરેક સફલતાનું મૂળ આત્મશ્રદ્ધા (Self-confidence) માં જ રહેલું છે, એ વાત કદી ભૂલવી નહિ. આ ખાખતમાં પૂર્વ અને પશ્ચિમના વિચારકા એકમત છે, તેમજ મનેવિજ્ઞાન પણ તેને પૂર્ણ સ'મતિ આપે છે.
આ મંત્રજપન્નું ફળ મળશે કે નહિ ? હજી સુધી તેનું કંઈપણ પરિણામ કેમ દેખાતું નથી ?’ આવા વિચારાને સાધકે કદી પણ સ્થાન આપવું નહિ. તેને શાસ્ત્રીય પરિભાષામાં વિચિકત્સા’ નામના માટે દોષ ગણવામાં આવે છે. જે કાર્ય વિધિસર થયુ. હાય, તેનું ફળ ચેાગ્ય સમયે જરૂર મળે છે, એવી આંતરિક શ્રદ્ધા રાખવી અને સાધના ક્રમને આનંદથી અનુસરવેા.
એક પ્રવાસીએ મુબઇથી અમદાવાદની રેલ્વે-ટીકીટ ખરીી હાય અને તે અમદાવાદ જતી કોઇ પણ ગાડીમાં બેઠા હાય તા ‘હું અમદાવાદ પહેાંચીશ કે નહિ ? હજી સુધી અમદાવાદ કેમ ન આવ્યું?” વગેરે વિચારા કરે છે ખરા ? તેને ખાતરી છે કે આ રેલ્વે મને અમદાવાદ લઈ જવાની, એટલે એ બાબતમાં તે નિશ્ચિત રહે છે અને
