________________
૧૫૦
નમસ્કારમ ત્રસિદ્ધિ
કે ધર્મમાગ માં રસ જામતા નથી કે તેમાં કશી પ્રગતિ સાધી શકાતી નથી, એટલે વિષયને વારવાની જરૂર છે. તે જ રીતે કષાયેા મનુષ્યના મનની પવિત્રતાને ભંગ કરનારા છે તથા જ્ઞાનદ ન—ચારિત્ર-તપની આરાધનામાં આડે આવનારાં છે, તેથી તેનું વારણ પણ એટલુ જ જરૂરી છે. જેણે આ મને ગુણા કેળવ્યા છે, એટલે કે જેને આ અને ગુણેા કેળવવા માટેના નિષ્ઠાભર્યાં પ્રયાસ છે, તે નમસ્કારમત્રની સાધના સારી રીતે કરી શકે છે.
(૬) જ્ઞાન-દન-સુવિચારી એટલે જે જ્ઞાન અને દનને આરાધક છે, તેમજ દરેક કાર્યો સારી રીતે વિચારીને કરનારા છે. જે શ્રુત એટલે શાસ્ત્ર યથાકાલે ભણે, વિનયપૂર્ણાંક ભણે, બહુમાનપૂર્વક ભણે, ઉપધાનપૂર્વક ભણે તથા ગુરુ પ્રત્યે અનિહનવપણું દાખવે, એટલે કે તેના અપલાપ ન કરે, તેમજ સૂત્ર, અ` અને તદ્રુભયની ખરાખર શુદ્ધિ જાળવે, તે જ્ઞાનારાધક કહેવાય છે, અને જે જિનવચનમાં શંકા કરે નહિ, અન્ય-દર્શનની આકાંક્ષા કરે નહિ, તપ વગેરેનાં ફલ વિષે સ ંદેહ રાખે નહિ, અમૂષ્ટિ રાખે, સાધમિ કની ઉપમૃ ણા કરે, સાધમિ કનું વાત્સલ્ય કરે તથા શાસનની વિવિધ રીતે પ્રભાવના કરે, તે દર્શનારાક કહેવાય છે.
જે જ્ઞાન—દનને આ પ્રકારના આરાધક હાય તથા દરેક કામ વિચારીને કરનારા હોય, તેને નમસ્કારમત્રની સાધનામાં રસ પડયા વિના કેમ રહે ? કોઈ પણ કામમાં
