Maru Jivanvrutt

Author(s): Sukhlal Sanghavi, Dalsukh Malvania
Publisher: Gurjar Granthratna Karyalay

Page 88

કાશી પાઠશાળાનો ત્યાગ ૦ ૭૭ જણાએ માજીને કહ્યું કે પાઠશાળા તો છોડી છે, હવે આગળ શું કરવું એ જ વિચારવું છે. ભણવું છે એ નિશ્વય ધ્રુવ જેવો અચળ છે. અને કાશીમાં જ ભણવું એ પણ નિર્ધાર છે, પરંતુ પ્રશ્ન આર્થિક છે. એ વીરાંગનાએ કહ્યું, કે તમે ઉત્સાહી છો તો રસ્તો નીકળી જ જશે.
બીજા દિવસે વીરમગામ મંત્રીઓને ચાર આના ખર્ચે તારથી સૂચવી દીધું કે અમે પાઠશાળા છોડી છે, બાકીના બાર આના લઈ રાતના સુમધુર ઉવેલ પ્રકાશમાં પગે ચાલતા અને ઉત્સાહથી મલકાતા અમે ચારેય જણ ચારેક માઈલ દૂર આવેલ સિંહપુરીના સુંદર તીર્થમાં પહોંચ્યા. વૈશાખ પૂર્ણિમાના મંગળ પ્રભાતે મંદિરમાં દર્શનપૂજન કરી વિચારવા બેઠા કે હવે આગળ શું કરવું? મેં અને વ્રજલાલજીએ નક્કી કર્યું કે આપણે બંનેએ તો એક વાર મંત્રીઓને મળવું. તેઓ આપણે માટે શું કરે છે એ જોવું. એ જ રીતે જૈન સમાજના કોઈ મોભાદાર શ્રીમંતને પણ મળવું ને જોવું કે તે આપણા ઉદ્દેશને સમજી આપણા માટે કાંઈ કરે છે કે નહિ? અમારા આવા વિચાર પાછળ દૃષ્ટિ એ હતી કે આપણને જાણનાર કોઈ સમજદાર પાછળથી એમ ન કહે કે તમે અમને કેમ ન પૂછયું? અને એ પણ દષ્ટિ હતી કે કોઈને પાછળથી એવો આક્ષેપ કરવાનો પ્રસંગ ન આવે કે આ વિદ્યાર્થીઓએ મતલબ હતો ત્યાં લગી તો જૈન સંસ્થામાં રહી જૈન સમાજની મદદ લીધી ને હવે કાંઈક શક્તિ આવતાં તેઓ સામાજિક હિત કરવાની જૂની વાતો છોડી પોતાને રસ્તે પડી ગયા.