________________
૩૧. સાદડીમાં જૈન શ્વેતાંબર કોન્ફરન્સ
જતાં આવતાં પાલનપુર સ્ટેશનથી પસાર થવું પડે ત્યારે મોસમ હોય તો ત્યાંથી શેરડી ખૂબ ખરીદવાનો પ્રઘાત ઘણાં વર્ષો થયાં પડેલો. તે પ્રમાણે ખૂબ શેરડી લીધી. આથી પાચનક્રિયા ને આરોગ્યમાં તો સુધારાનો અનુભવ તો હતો જ, પણ સાથે સાથે રેલપ્રવાસનો કંટાળો ઘટ્યાનો પણ અનુભવ હતો. અમે રાત્રે ફાલના સ્ટેશન ઊતર્યા. તે પહેલાંથી જ જાણીતું તો હતું જ, પણ વધારામાં સામેથી આવતાં દિલ્હી મેઇલમાંથી પણ કેટલાક જાણીતા સદ્દગૃહસ્થો ત્યાં જ ઊતર્યા એટલે કે મિજલસ જ જામી. એ ઉતારુઓમાં જૈન સમાજમાં જાણીતા જયપુરવાળા ગુલાબચંદજી ઢઢા M. A. પણ હતા. સાદડીથી સ્વયંસેવકો બળદગાડાં લઈ મહેમાનો અને પ્રતિનિધિઓને લેવા આવ્યા હતા. રાત પસાર થઈ વહાણાં વાયાં. સૂર્યમહારાજે દર્શન દીધાં. તેનો અસ્મલિત ગતિરથ ખૂબ આગળ ધપ્યો. પહેલો પ્રહર વીતવા આવ્યો, પણ મેં ગાડીવાનોમાં સ્વયંસેવકો કે મહેમાનોમાં કોઈ ઊપડવાનો સંચાર ન જોયો. ત્યાંથી રેતીમાં બેલગાડી દ્વારા છ ગાઉ કાપવાના હતા. ક્યારે સાદડી પહોંચીશું ને અન્નજળ ભેગા થઈશું એ પણ ચિંતા હતી. મારી મૂંઝવણ વધ્યે જતી હતી, પણ કેમે કરી ઊપડનાર કાફલાનો નિદ્રાભંગ થતો ન જોયો. મેં શ્રી ગુલાબચંદ ઢઢુઢાને સાક્ષેપ કહ્યું, આ તમારી મારવાડ અને તમારા જેવા સ્ટેટ અમલદારની આ ક્રિયાશીલતા! કાંઈ કામ વિના શાની રાહ જોવાય છે એ જ સમજાતું નથી. ગાડીવાનો ઊપડવાના હુકમની રાહ જોતા હશે ! ઉતારઓ ગાડીઓ ચાલે એટલે બેસવાની રાહ જોતા હશે ! ને સ્વયંસેવકો ઉતારુઓના ફરમાનની રાહ જોતા હશે ! આમ એકબીજાની રાહમાં સમય તો કોઈની રાહ જોવા સિવાય ચાલ્ય જ જતો હતો. કોઈ પણ કામ કરવામાં હિન્દીઓનું સામૂહિક કઈ રીતે વર્તે છે એનું દય મારવાડના દેશી રાજ્યની પ્રજામાં મળ્યું. છેવટે મેં ઢઢુઢાજીને કહ્યું તમે જ મોવડી બનો ને ચાલવાનો આદેશ આપો. ઢઢુઢાજીને રજપૂતી ને અમલદારી ચાનક ચડી હોય તેમ તેમણે હાથમાં સોટી લઈ ગાડીવાનોને ચલાવવાનો હુકમ આપતાં દેશી રાજ્યના અમલદારના મોઢામાં શોભે તેવી ને હોય તેટલી ગાળોનો વરસાદ વરસાવ્યો. આ ગાળો સાંભળતાં જ ગાડીવાનોના લોહીમાં કાંઈક ગરમી આવી ને જી હજૂર કરતાં બળદો જોડવા લાગ્યા. બળદો જોડાયા, ગાડીમાં સામાન મુકાયો, બેસારુઓ ગાડી પાસે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
