________________
૧૭. આબુની યાત્રા અને પાટણમાં પ્રવેશ
આબુયાત્રાના કટુ અનુભવો
મહેનતની હદ હોય છે. ચિંતન-મનન ને અધ્યાપનના વધારે પડતા ભારે મારી તબિયત ઉપર અસર કરી અને છાતી દુઃખવા મંડી. મિત્રો સાથે વિચાર કરી પંખીઓ માળામાંથી ઊડી જાય તેમ અમે આબુ ભણી ઊડ્યા. સખત ઉનાળો ને અમે સાતેક જણ. તે વખતે મોટર સર્વિસ ન હતી. બળદગાડી ને ઘોડાગાડી આબુ ઉપર જતાં. અમે ખરેડીથી બળદગાડી કરી. બધાંને બળદગાડી સોંપી હું વઢવાણવાળા પોપટલાલ સુખલાલ, જે કૉલેજિયન છે અને રખડતા રામ તરીકે જાણીતા છે તે – બંને પગપાળા ચાલ્યા. રસ્તામાં એક અજાણ્યા ડભોઈના યાત્રીનો પણ સાથ થયો. ત્રણેએ જોશભેર પહાડ ઉપર ચડવું શરૂ કર્યું. સમય રાતના આઠેક વાગ્યાનો. ઉનાળાની બેહદ ગરમી. સાંજે જમેલા પણ એવું કાંઈક મિષ્ટાન. અને ડહાપણ એ કરેલું કે સાથે પાણી પીવાનો લોટો પણ લીધેલો નહિ. માઈક ચાલ્યા ત્યાં કાશીમાં પરિચિત થયેલા શિવજી દેવશી પહાડ ઉપરથી ઊતરી આવતાં ભેટ્યા ને રામરામ સાથે પૂર્વસ્મરણો તાજા કરી આગળ વધ્યા ને તૃષા પણ આગળ વધતી ચાલી. રાત, લોટો નહિ, ને પરબ પણ ન જોયું, પરંતુ પાછળ આવતી બેલગાડી તરફ ચાલવાને બદલે આશામાં ને આશામાં અમે આગળ ચાલ્યા. સદ્દભાગ્યે પરબડી આવી. ત્યાં પાણીનાં માટલાંય ખરાં, પણ પાણી પાનાર ન મળે. તરસે ને જિજીવિષાએ કહ્યું કે બહુ રાહ જોવાની ન હોય. અમે આપમેળે જ ત્યાં પડેલ ડબલામાં પાણી ભરી પીધું. તૃષાની શાંતિ થઈ – ન થઈ ત્યાં તો પાણી પાનાર આવી પહોંચ્યો. અમે આપમેળે તેની ગેરહાજરીમાં પાણી પીધું છે એ વાત જાણતાં જ તે ચોકાબાજ યુરોપિયનના પ્રકોપનો પારો ચડ્યો. તમે બધું વટલાવ્યું. હવે બીજા માટે પાણી કયાંથી લાવવું ઇત્યાદિ અનેક કડવી વાતો એણે સંભળાવી. મેં થોડી વાર તો ધીરજ રાખી. એને સમજાવ્યો પણ ખરો કે તારું પાણી અસ્વચ્છ થયું નથી ને તું ક્યારે આવીશ ને અહીં કોઈ પાનાર છે કે નહિ તેની અમને ખબર જ ન હતી. જ્યારે અમે જૈન છીએ એવી એને ખબર પડી ત્યારે તો એના પ્રકોપે માઝા મૂકી. અંગ્રેજી બોલવાનો કીમિયો જાણતા હોત તો તે અજમાવી તેને રૂઆબથી દબાવત. કેમકે મને એવો અનુભવ હતો કે એ જમાનામાં કોઈ અંગ્રેજી બોલનાર હોય તો તેની સામે અભણ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
