________________
શ્રી જિનભક્તિ-કહપત કર્તાઓની મીટીંગ ભરવામાં આવી, તે બધાએ એકી અવાજે જણાવ્યું કે “આ તારીખે તે વરસાદ પુષ્કળ હોય, એટલે સમારોહ થઈ શકે જ નહિ. તમે આ બાબતને અનુભવી છતાં કેમ ભૂલ્યા ?” અમે થોડી વાર વિચાર કરીને કહ્યું : તમારું કહેવું સાચું છે કે આ તારીખે સમારોહ રખાય જ નહિ, પણ હવે હું નિર્ણય કરી ચૂક્યો છું અને તે બદલવાનું ઠીક લાગતું નથી.' ' | અમારો આ ઉત્તર સાંભળીને એક મિત્રે કહ્યું : “તે. ઘણે કો અનુભવ થશે.” અમે કહ્યું : “જોયું જશે. હવે આપણે બધાએ આ જ કામે લાગવાનું છે.”
ત્યાર પછી અમે જિનભક્તિનું ખાસ આલંબન લીધું અને રેજ સવારમાં બે કલાક તેમાં ગાળવા માંડ્યા. આ બાજુ નિમંત્રણે નીકળ્યાં અને વરસાદની થેડી મુશ્કેલી નડવા છતાં મને રંજન કાર્યક્રમની પણ સારી એવી તીરય કરી. અનુક્રમે ૩૦ મી જુનને દિવસ આવી પહોંચ્યા અને વરસાદ મુશલધારે વરસવા લાગ્યું. તેણે રાત્રે પણ વિસામે લીધે નહિ, એટલે મિત્રોના ફેન આવવા લાગ્યા: અમારે શું કરવાનું છે? અમે ઉત્તર આપે : “તમને જે કામ સેંધાયું છે, તે બરાબર કરવાનું છે.” સામેથી પ્રશ્ન પૂછો. પણ વરસાદ આવે ને આ ચાલુ હશે તે હેલ પર આવશે કેણુ?” અમે કહ્યું! આપણો કાર્યક્રમ તે સવારના નવા વાગતાં જાએલે છે. ત્યાં સુધીમાં બધું ઠીક થઈ જશે.” અને તેમણે “ઉફ !' કહીને નીચે ફેન મુકવા માંડયા.
