________________
શ્રી જિનભક્તિ-કપત અચિંત્ય હોય છે. તેઓ આંખના પલકારામાં એ તીર્થોમાં પહોંચી જાય છે અને કળશમાં જળ ભરી, વળતી વખતે દિવ્ય ઔષધિઓ તથા પુષ્પ વગેરે સામગ્રીઓ લેતા આવે છે કે જેનું વર્ણન સિદ્ધાંતમાં કરેલું છે. દેવતાઓ શીઘ સુરગિરિ પર પાછા ફરી પ્રભુને દિવ્ય દેદાર જોતાં આનંદ પામે છે અને ત્યાં કળશ મૂકીને પ્રભુના ગુણ ગાવામાં મગ્ન બને છે.
પછીનું વર્ણન ધનાશ્રી રાગની ઢાળથી ધન્ય બને છે. દેવેને સમૂડ પ્રતિપળ વધતું જ જાય છે. કેટલાક પ્રભુ, ઉપર ભક્તિ હોવાથી, કેટલાક મિત્રોનું અનુકરણ કરીને, કેટલાક સ્ત્રીના કહેવાથી, કેટલાક “આપણે કુલાચાર છે ” એમ માનીને, તે કેટલાક ધર્મમિત્રોની પ્રેરણાથી ત્યાં આવે છે. તેમાં ભવનપતિ દેવ હોય છે, વ્યંતર દે પણ હોય છે, જોતિષી દે પણ હોય છે અને વૈમાનિક દેવે પણ હોય છે. અમૃતેન્દ્રને હુકમ થતાં આ ચારે પ્રકારના દેવે જ પૂર્ણ કળશેવડે પ્રભુને સ્નાન કરાવે છે.
પ્રત્યેક અભિષેકમાં આઠ પ્રકારના કળશે હોય છે. અને તે દરેકની સંખ્યા આઠ આઠ હજારની હોય છે, એટલે એક અભિષેકમાં ૬૪૦૦૦ કળશને ઉપયોગ થાય છે. હું આવા અભિષેકે અઢીસો થાય છે, એટલે કળશની કુલ સંખ્યા એક કોડ ને સાઠ લાખની હોય છે. “અઢીસે અભિષેક કઈ રીતે ?” તેની ગણના પણ અહીં કરવામાં આવે છે.
