________________
શ્રી જિનભક્તિ-કલ્પતરુ
“સાજણુ ! તુ તે મારા ખરેખર કલ્યાણમિત્ર. ભવે ભવે તું જ મને કલ્યાણમિત્ર મળો. મારે સાનૈયાની માટીના હવે ખપ નથી. મારે તે આ અક્ષય કલ્યાણુ જ જોઈ એ.”
૮૪
તીથ યાત્રાના આથી વધીને કયા પ્રભાવ આપણે જોઈ એ છે ? મનુષ્યજિંદગીનુ ધ્યેય જુગજુની વાસનાઓને નિર્મૂળ કરી નાંખવાનુ અને ભવનાશક ભાવનાએને અકુ રિત કરવાનુ છે. તી યાત્રા એ ધ્યેયને સિદ્ધ કરી આપે છે. સિદ્ધરાજ પાટણ પહોંચ્યા.
અહી પેલી વથલીના દાનવીર સાકરિયે ગિરનારની ભૂમિ પર આવી પહોંચ્યા અને તેણે સાજણદેની સમક્ષ સાડામાર ક્રાડની કિંમતનાં રત્નાને ઢગ કરી દીધે ! ધનની જરૂર નથી. આ
શેઠ ! હવે મારે આ
તીના પ્રભાવે સહુ સારાં વાનાં થઈ ગયાં છે !'' “ મંત્રીશ્વર ! આ શુ ખેલ્યા ? મે તે આ ધન ધર્મના નામે જુઠ્ઠુ' જ કાઢી નાખ્યુ છે. હવે મારાથી તેના ઉપભાગ થાય જ નહિ....
સાજણદે ન સ્વીકારતા નથી !
સાકરિયા શેઠ ધન પાછું લેતા નથી !
આખરે. મહામત્રીએ વચલે માર્ગ કાઢયો. રત્નાના હાર અનાવી ભગવાન નેમનાથના કઢે આરોપી દીધા ! આમ તીર્થયાત્રાએ સાજણ, સિદ્ધરાજ અને સાકરિયા શેઠ એ ત્રણેને નવું સત્ત્વ, ભભ્ય ભાવનાઓ અને ઉન્નત જવન બક્ષીસ કર્યા !
