________________
૨૫૨
શ્રી જિનભક્તિ-ક૫ત છે ત્યારે લક્ષમીએ પદ્યોત્તર રાજા આગળ એવી માગણી કરી કે “ નગરમાં મારે બ્રહ્મરથ પહેલે ચાલે, નહિતર હું આપઘાત કરીને મરીશ.” ત્યારે વાલાદેવીએ કહ્યું કે
જે મારે રથ પહેલે નહિ ચાલે તે માટે આજથી જ અન્નપાણી હરામ છે. આ રીતે બનેને ચડસ પર ચડેલા જોઈને રાજાએ એ નિર્ણય જાહેર કર્યો કે “બેમાંથી કોઈ એ પણ રથ કાઢવો નહિ.”
આ નિર્ણયથી જવાલાદેવીને ઘણો આઘાત થયે અને તેમના નાના પુત્ર મહાપાને ઘણું જ માઠું લાગ્યું. આ વખતે રાજ્યની લગામ તેના હાથમાં હતી, પરંતુ પિતાનું વચન ટાળવાનું તેને માટે શક્ય ન હતું, એટલે તેને પરતંત્રતાનું ભાન થયું અને તેણે એ નિર્ણય કર્યો કે “ જ્યારે મારી માતાને રથ આ નગરમાં નિરંકુશપણે ચલાવું, ત્યારે જ હું ખરે” અને તે જ રાત્રે તેણે નગરને ત્યાગ કર્યો.
સવારે જ્યારે ખબર પડી કે મહાપદ્મકુમાર એકાએક ચાલ્યા ગયા છે, ત્યારે વાલાદેવી રડવા લાગ્યા, પક્વોત્તર રાજા શેકાતુર થયા અને મહાપદ્મના મેટાભાઈ વિષ્ણુ કુમારની આંખમાં પણ ઝળઝળિયાં આવી ગયાં. ભાઈની શોધ કરવા વિણકુમારે તરત જ ઘડે પલાણ નાખ્યું અને ચેડા અનુચર સાથે નીકળી પડ્યા. તેઓ ઘણા સ્થળે ફરી વળ્યા, પણ મહાપદ્મ પત્તો લાગ્યો નહિ, એટલે નિરાશ થઈને પાછા ફર્યા.
