________________
જિનભક્તિને મંગલ મહિમા-૩
૪૩. પુત્રો હોશિયાર હતા, એટલું જ નહિ કર્તવ્યપરાયણ. પણ હતા, એટલે તેઓ આ પ્રસંગથી નિરાશ ન થતાં ફરી તેમને ધર્મ સંભળાવવાની વેતરણમાં પડ્યા અને બીજા મુનિરાજને બોલાવી લાવ્યા, પરંતુ તેનું પરિણામ પણ પહેલા જેવું જ આવ્યું.
બે-ત્રણ વાર આવું બન્યા પછી તેઓ એક એવા મુનિરાજને પિતાને ત્યાં બોલાવી લાવ્યા કે જેમની ધર્મોપદેશક તરીકે બહુ મોટી ખ્યાતિ હતી. તેઓ ગમે તેવા વકે અને જડને પણ ધર્મ પમાડી શકતા. પુત્રએ તેમની યોગ્ય ભકિત કર્યા પછી તેઓ શેઠના ઓરડે પધાર્યા. અને શેઠની પાસે જઈને કહ્યું : “હું તમને કોઈ પ્રકારને ઉપદેશ આપવા આવ્યું નથી. મારે તે એક નાનકડું કામ છે, તેને ચીંધવા આવ્યો છું.” મુનિરાજના આ શબ્દો સાંભળતાં શેઠને ધરપત થઈ અને તેઓ બોલ્યા : “મારા સરખું જે કંઈ કામ હોય તે ખુશીથી જણાવો.”
મુનિરાજે કહ્યું : “મારો એક ખાસ ભક્ત હમણાં જ સ્વર્ગમાં સીધાવ્યા છે. તેને મારે એક સંય મોકલવાની. છે. તે તમે સ્વર્ગમાં પધારે, ત્યારે સાથે લઈ જજે અને તેને આપી દેજે.
શેઠે કહ્યું : “એ તે કેમ બને ?”
મુનિરાજે કહ્યું : “એમાં અશકય જેવું શું છે? જ્યારે તમે સ્વર્ગમાં જતી વખતે હીરા-મોતી-માણેક તથા સેનાના
