________________
૧૬૪
શ્રી જિનભક્તિ-કલ્પતરુ શુદ્ધિ. અહીં “પૂજાગરણ” એ શબ્દપ્રયોગ પણ જોવામાં આવે છે, તે પ્રાકૃત ભાષાને સંસ્કાર સમજ. પૂરેપકરણ એ સંસ્કૃત ભાષાને તત્સમ શબ્દ છે.
જેમ રસોઈની સાધન-સામગ્રી બરાબર ન હોય તે રસોઈ સારી થઈ શકતી નથી, જેમ યંત્રની કળે બરાબર ન હોય તે એ યંત્ર ધાર્યું કામ આપી શકતું નથી, તેમ પૂજાની સાધન-સામગ્રી બરાબર ન હોય તે પૂજા યથાર્થ પણે થઈ શકતી નથી. દાખલા તરીકે જલાભિષેક માટે હાથમાં કલશ લીધે પણ તે તદ્દન ના હોય કે એક બાજુથી કાણે હોય તે જલાભિષેકની કિયા યથાર્થપણે થઈ શકે નહિ. નાને કલશમાં જળ એછું સમાય, એટલે અભિષેક કરતી વખતે જળને સંકેચ કરે પડે, અથવા તે અધવચ્ચે જળ ખૂટી જાય. તેજ રીતે કળશ કાણે હોય તે કપડાં ભીંજાય, જમીન ભીંજાય અને વખતે પગ લપસી પડે. એથી શરીરને ઈજા થાય અને પૂજામાં ભંગ પડે. વળી બીજાની ઉપર પડીએ તે તેના હાથમાં રહેલી પૂજાની સામગ્રી નીચે પડી જાય અને આશાતના થાય. તાત્પર્ય કે જિનપૂજન માટે થાળ, રકાબી, દીપિકા, ફાનસ, મંગલદી, ધૂપદાન, ચામર, દર્પણ, ઝાલર, ઘંટ, પાટ, પાટલા વગેરે જે કંઈ સાધને વાપરીએ તે ઉત્તમ દ્રનાં બનેલાં, ખોડખાંપણ. વિનાનાં, પ્રમાણપત અને સુંદર હોવા જોઈએ. તે જ રીતે જે પુષે વાપરીએ, ધૂપ વાપરીએ, દીપક તથા ધૃત વાપ
