________________
શ્રી જિનભક્તિ-કલ્પતરુ ઢગ સાથે લઈ જવાના છે, ત્યારે આ નાનકડી સેય નહિ લઈ જઈ શકે શું ?
શેઠ ચતુર હતા, હજી તેમની સાન ઠેકાણે હતી, એટલે મુનિરાજને કટાક્ષ સમજી ગયા અને તેજ વખતે બે હાથ જોડીને બોલ્યા : “કૃપાળું ! મારી ભૂલ થઈ છે, મેં ઘણી ભૂલ કરી છે. આજ સુધી ધર્મનું કંઈ પણ આરાધના કર્યું નથી, હવે મારું શું થશે ? | મુનિરાજ કહે, “હજી તમારું ત્રણ દિવસનું આયુ- પ્ય બાકી છે, તેમાં બને તેટલું દાન-પુણ્ય કરી લે, એટલે દુર્ગતિ દૂર થશે અને તમે સદ્ગતિના ભાજન થશે.”
તે જ દિવસથી શેઠે દાન-પુણ્ય શરુ કરી દીધું અને ત્રણ દિવસમાં તે પિતાની લગભગ અધીર મિલક્ત તેમાં ખરચી નાખી. આ રીતે દાનધર્મનું પાલન કરતાં તેમને અનેક દીન-દુઃખીઓના આશીર્વાદ સાંપડ્યા, પરિણામે તેઓ બિમારીમાંથી મુક્ત થયા અને બીજા આઠ વર્ષ જીવ્યા, પણ તેમનું એ જીવન ધર્માભિમુખ હતું, ધર્મપરાયણ હતું.
આપણામાંના ઘણાખરાની દશા આ ધનપાલ શેઠ જેવી જ છે. તેમણે વ્યવસાય અને વ્યવહારને વાલે કર્યો છે અને ધર્મને ધક્કો માર્યો છે. કદાચ ધક્કો ન માર્યો હોય તે પણ તેને પિતાના જીવનમાં જેવું અને જેટલું આદરભર્યું–માનભર્યું સ્થાન આપવું જોઈએ, તે આપેલું નથી. ‘અર્થ અને કામ પહેલા, “ધર્મ પછી, એ તેમની
