________________
(૮)
જખસ્વામી ચરિત્ર - [સર્ગ ત) સમાન તે રાજગૃહ નગરને સ્વામી, અહિં આવી પહેર; મું - નિને જોઈને હસ્તી થકી હેઠે ઉત, ઉતરીને ભૂમિની રેણુ પર્યત લલાટ પ્રદેશને નમાવીને તેમને તેણે વંદન કર્યું. ઉંચા ભુજદંડ કરીને, એક જ પગે ઉભા રહીને, તાપ સહન કરતા તે મુનિને જો ઇને, મગધેથર હર્ષ પામી અનુમોદના કરવા લાગે અને તેમના તપોબળનું ચિંતવન કરતા કરતો, શ્રી વીર તીર્થંકર પાસે પહોંચ્યા ત્યાં પાંચે અંગે ભૂમિને સ્પર્શ કરી પ્રભુને વંદન કરી, પદ્મકેશના જેવી અંજળી કરી નૃપેશ્વર યથાસ્થાને બેઠે; ત્યાં યોગ્ય સમયે રા જાએ ઉત્તરિય વસૂનું મુખવશ્વ કરી (મુખ આગળ રાખી) વીર પ્રભુને નમીને પૂછયું, “હે પ્રભો! મેં પ્રસન્નચંદ્ર રાજર્ષિને હમણું જ જેવા ધ્યાનારૂઢ થએલા જોયા છે, તેવા જ જો તે, આ દેહને ત્યાગ કરે, તો તે કંઈ ગતિ પામે ? ” પ્રભુએ ઉત્તરમાં કહ્યું. “સા. તમો નારકીએ જાય. ” સાધુઓને ઉપાસક શ્રેણિક રાજા પિતાની સરળ બુદ્ધિથી વિચારવા લાગ્યું. “અહે! ઉગ્ર તપસ્યા કરતા આ મહામુનિ ૧ કેવી ગતિ! 22 રાજાએ ફરીથી પણ એ જ પ્રશ્ન કર્યું, ત્યારે પ્રભુએ કહ્યું. “આ સમયે તે, તે સર્વાર્થસિદ્ધિએ જાય! ! : તે સાંભળી રાજાએ કહ્યું, “હે સ્વામિન્ ! આમ બે પ્રકારે કેમ (મહા રા પ્રશ્નનું) નિરાકરણ કરે છે? સની વાણું વળી અન્યથા કેમ હેય? તે પણ હું સમજી શકતો નથી, માટે સમજાવો. ત્યારે | વીર પ્રભુએ કહ્યું: - - ' “હે રાજન્ ! તે જ્યારે એ રાજર્ષિને વંદન કર્યું, ત્યારે એ રૌદ્રધ્યાનમાં હતા; પણ હમણું તે શુક્લધ્યાન ધ્યાય છે એટલે જ્યા રે રેદ્રધ્યાનની પરંપરાએ ચઢયા હતા, ત્યારે નારકીએ જવાને યોગ્ય હતા; પણ હવે જ્યારે શુકલધ્યાને આરૂઢ થયેલા છે, ત્યારે સવાર્થ
૧ મસ્તક, બે હસ્ત અને બે પગ, નહિં ખીલેલું પદ્ધ, થત્ સંપુટાકાર,
રિધાનમાં
એ ચકા પર થયેલા છે
