________________
૨ . ] જબકુમારની કથા.
(૫૧). કન્યાઓની સાથે ત્યારે સંબંધ કરેલો છે, તેમનું પાણિગ્રહણ કરીને તેમના મારથ પૂર, એમ કરયા પછી, હે પુત્ર! તું અડચણ વિના ખુશીથી પ્રવજ્યા ગ્રહણ કરજે અને પછી કૃતાર્થ થએલા અમે પણ હારી પાછળ દીક્ષા લઇશું.” કુમારે કહ્યું, “તમારી આજ્ઞા પ્રમાણે વતું તો પછી તમે, ભૂખ્યાને જેમ ભેજન થકી ન વારે જોઇએ, તેમ મને દીક્ષા લેતાં વારશે નહી.”
જંબકમાના માતા પિતાએ એ પ્રમાણે હા કહી અને પછી તુરત આઠે કન્યાઓના પિતાઓને બેલાવીને કરુણ સ્વરે કહ્યું, “ત મારી કન્યાઓને પરણીને તુરત, મહારે પુત્ર પ્રવ્રજ્યા ગ્રહણ કરવાને છે; વિવાહ પણ અમારા તરફથી ઉપરોધ (આગ્રહ) ને લીધે જ ક રશે, માટે તમારે પાછળથી પશ્ચાત્તાપ કરવો પડશે, તેથી જે એમ. હોય તે, તમે તમારી પુત્રીઓને તેની સાથે પરણાવતા નહિં અને અમારે પણ દોષ કાઢતા નહિ.” સ્ત્રીઓ અને સંબંધી વર્ગ સહિત તે આઠે શ્રેષ્ઠી ખિન્ન થયા અને હવે શું કરવું ? તેને નિર્ણય કરે વાને વાતચિત કરવા લાગ્યા. તેમની વાતચિત સાંભળીને તે કન્યાએ એ કહ્યું, “વિચાર કરવાથી સયું! એ સંબંધમાં અમારે નિર્ણય સાંભળે તમે અમને જમ્ નામના કુમારને દીધી છે, તેથી અમારે ભર્તાર તે જ છે; તમારે અમને બીજાની સાથે પરણાવવી નહિ; લે કેમાં પણ એમ જ કહેવત છે કે, રાજાઓ એક જ વાર બોલે છે, સાધુએ પણ એક જ વાર બોલે છે અને કન્યાએ પણ એક જ વારે અપાય છે. આ ત્રચ્ચે એક જ વાર થાય છે. તેથી તમોએ અને ઋષભદત્તના પુત્રને દીધેલી છે, તે તે જ અમારી ગતિ છે અને આ મારૂં જીવિત પણ તેને જ વશ્ય છે. પ્રવજ્યા કે, બીજું કાંઈ જે જ દબ કુમાર કરશે, તે જ પતિ ઉપર ભક્તિભાવ રાખનારી એવી અમારે પણ કરવું યોગ્ય છે. (આ ઉપરથી) તે શ્રેષ્ઠીએાએ જણૂકુમારના પિતાને કહ્યું, “વિવાહને વાસ્તે તૈિયારી કરે; પહેલું વચન જ પ્રમાણ છે.
-
કે
