________________
નૂપુરપડતા અને શિયાળની કથા. नूपुरपंमिता ने शियालनी कथा. १५
રાજગૃહ નગરમાં દેવદત્ત નામના સ્વર્ણકાર ( સાની) રહેતા હતા; તેના પુત્રનુ' નામ દૈન્નિ હતુ, તે દેવદેિન્નને સૌભાગ્યના ભ ડાર રૂપ એક ચતુર, ગિલા નામની સ્ત્રી હતી.
૨જો.]
( *૯ )
એકદા તે શ્રી કામદેવના માણ જેવાં પેાતાનાં કટાક્ષેાવડે ચુવાન પુરુષાના મનને ક્ષેાંભ પમાડતી પમાડતી નદીએ ન્હાવા ગઈ. સર્વ અંગે સુવર્ણનાં આભૂષણેા ધારણ કરવાં હતાં અને શ્વેત થતુ પહે ક્યાં હતાં, તેથી તે જાણે સાક્ષાત્ જળદેવતા જ હેાયની ! તેમ નદીના તમને શાભાવવા લાગી, પછી વિશાળ સ્તનવાળી તે સ્ત્રી, કામદેવની દુર્ગભૂમિ રૂપ પાતાના અન્ને સ્તનાને બતાવતી, ધીમે ધીમે પેાતાની કંચુકી કાઢવા લાગી; ને તે તથા ઉત્તરીય વર્ક્સ બન્ને પેાતાની સખીને આપીને, તેણે સ્તનને અર્ધ વસ્તુથી ઢાંક્યાં, પછી ચતુર સખી જનના . આલાપથી દુગ્ધ તથા કામદેવના જીવિત સમાન તે, હુંસીની પેઠે ધીમે ધીમે નદીમાં એક તીથી બીજા તીર સૂધી ગઇ. ત્યાં દૂરથી તરંગ રૂપ હસ્તાને ફેંકીને, નદીએ તેને ઘણા વખતે મળેલી સખીની માફક સર્વાંગે આલિ’ગન દીધુ ભય પામેલાં હરણના જેવાં નેત્રવાળી, પા ણીમાં રમતી તે સ્ત્રી, જેમ વહાણ હલેસાંવડે જળને દૂર કરે, તેમ પેાતાના હાથવડે જળને દૂર કરવા લાગી. ન્હાતાં ન્હાતાં તેણે કૃતૂ હળને લીધે ઘણું જળ ઉડાડયું, તેથી તેના અસ્થિર ( અર્થાત્ હાલ તા) હસ્ત, નાચતા કમળ સમાન શાભવા લાગ્યા. જળક્રીડામાં લી ન થએલી તે સ્ત્રીનું વસ્ત્ર, શિથિલ થઇ ગયુ. હતું, કેશ વિખરાઈ ગયા હતા અને દંપતિ શ્વેત થઈ ગઇ હતી; તેથી તે જાણે કામ ક્રીડામાંથી ઉડી હેાય તેવી દેખાવા લાગી.
( હવે ) કાઇ દુ:શીળ યુવાન નાગરિકે, સમુદ્રમાં દેવાંગનાની પેઠે નદીમાં ક્રીડા કરતી તે સ્ત્રીને જોઇ, જળથી ભીના થએલા એક
