________________
૪ ]
કૃણિક વંદનાધિકાર ણિક વેદનાધિકાર.
(૧૩) લાગ્યો તે હસ્તિ—અતિ મહટી ગર્જના કરવાથી ને નિરતર મદ જળ વર્ષાવતો હોવાથી માણસોને ભૂમિ ઉપર આવેલા મેઘ જેવો દેખાવા લાગ્યો. પછી નૃત્ય કરતા હોય, તેવી રીતે કૂદતા અને પિતાના જાનુ ને મુખારાની સાથે સ્પર્શ કરાવતા એવા અના ઉપર બેસીને, લા ખે અત્યારે હસ્તીની ચેર વીંટાઈ ગયા. તે વખતે, વિજય સૂચ વના અનેક ઉત્તમ વાજિ વાગવા લાગ્યાં; તેના વગાડનારાઓએ તેને ધ્વની પરસ્પરના વાજિમાં એક કરી નાંખ્યો. ચોતરફ શબ્દ કરતા એવા વાજિત્રાના પ્રતિષને લીધે, આકાશ એ, એક મહેતું દૈવી વાજિત્ર હેયની ! તેવું થયું ,
પછી રાજા પોતાના પરિવાર સહિત, સુધર્માસ્વામી ગણધરના પાદપધથી અધિષિત એવા વન પ્રદેશમાં આવી પહેચ્યા. ત્યાં હું સ્તીને કુંભસ્થળ ઉપર અંકૂશના દંડના આઘાતથી ઉભે રાખી, તેની કક્ષાને ભીને તે મહીપતિ તે ઉપરથી નીચે ઉતરે. પછી તેણે પોતાની પાદુકા તથા છત્ર ચામર દૂર કરાયાં, ને વેત્રી (છડીદાર)ના હસ્તને ટેકે પણ લેવે બંધ કર્યો. તે વખતે ભક્તિને લીધે પોતાને પણ સામાન્ય જન સમાન માનવા લાગ્યો, શ્રાવકને સ્તુતિ કરતા જોઈને, તે રોમાંચિત થયે; ને સુધર્માસ્વામીને દૂરથી જજોઈને, મસ્તક ઉપર અંજળિ કરી તેણે તેમને વંદન કર્યું. વંદન કરીને, ભક્તોમાં અગ્રેસર એવે તે રાજા, તેમના લઘુ શિષ્યની પેઠે તેમના મુખ ત રફ જ દષ્ટિ રાખીને તેમની સામે બેઠે.
પછી સર્વ પ્રાણિ તરફ દયાળુ એવા શ્રી સુધર્મ ગણધરે, શ્રોતા ની શ્રવણેન્દ્રિયને સુધા સમાન એવી દેશના દીધી, દેશનાને અંતે રા જાએ તેમના શિષ્યોને જોઈ, જંબુસ્વામીને ઉદ્દેશીને પૂછયું, “હે ભગ વન ! આ મહર્ષિનું રૂપ અદૂભૂત છે, સૈભાગ્ય પણ અદૂભૂત છે; તેજ પણ અદૂભૂત છે; આમ સર્વ અદભૂત છે. તેમના કેશ યમુનાના તરગે જેવા ગુછળાવાળા ને શયામ છે; નેત્ર કર્ણાત સુધી પહોચેલાં છે, તેમ
