________________
(૧ર). જબૂસ્વામી ચરિત્ર,
[ સગે તેથી તે બે અસ્તિકવાળે હેય તેવો જણાત હત; તેનાં દાઢી મૂછ કે ' સ્વરવાળાં હતાં, તેથી તે જેણે (મદ) યુક્ત હતા જ હેયની તે
વો દેખાતે હતો. તેના કંધ વૃષભના જેવા હતા, ઉરસ્થળ વિશાળ હતું; હસ્ત પદ્મ સમાન હતા અને તેણે હસ્તમાં ને કંઠમાં ઉત્તમ કંચનનાં આભૂષણ પહેર્યા હતાં; કપૂરે પૂર્ણ એવું તળ ચાવવાથી તેનું મુખ અતિ સુગંધી થઈ રહ્યું હતું અને કામદેવની જયધ્વજા જેવા તિલકથી તેનું કપાળ શોભી રહ્યું હતું. વળી અંગરાગને છળે કરીને, તેણે જાણે શરીરધારી લાવણ્યને ધારણ કર્યું હોયની ! એમ જણાતું હતું. તેણે સુગંધી પદાર્થોવાળાં વસ્ત્ર પહેર્યાં હતાં, તેથી રસ્તે મહામહાટ થઈ રહ્યા હતા. કિ બહુના (ઘણું શું કહું !)તેના શરીરની તંતિ જ એવી હતી કે, તે જાણે શ્રીદેવીને પુત્ર જ હાયની - તે સુલોચના રાણીએ તેનું રૂપ જોયું કે, તરત જ તેનાં ને ઉન્મત્ત થયાં અને સ્તંભ રૂપ તે લલિતાંગ કુમારમાં તેનું ચિત્ત ચે ટવાથી, તે એક પૂતળી જેવી દેખાવા લાગી. પછી તેણુએ વિચાર્યું કે, “જે પરસ્પર સુજલતાના દેહે બંધનથી એને આલિંગન દઉં, તે જ હુરે સ્ત્રી જન્મ સફળ થયો કહેવાય છે અને પાંખ હેય તે, તો હું તે દૂતીત્વ (દૂતીપણું) અંગીકાર કરીને તેને સંદ્ય ઉ ડીને મળું.” ( આ વખતે) તેની પાસે રહેલી ચતુર દાસી વિચારવા લાગી, “ખરેખર! હારી બાઈની દષ્ટિ, તદન આ યુવાનને વિષે રમી રહેલી છે. તેથી તેણે કહ્યું, “હે ભાઈ! માપનું મન આ યુવાનને વિષે રમે છે, તેમાં કાંઈ નવાઈ નથી. કેમ કે, ચંદ્રમા કેના નેત્રને આનંદ નથી પમાડતો ? આ ઉપસ્થી લલિતા રાણીએ કહ્યું, “હું ચતુરા! ઘણું સારું કે, તું મનને જાણનારી છે; હવે જો આ મનોરમ. પુરુષ મળશે, તે જ હું જીવીશ એ કેણું છે? તેની તું ખબર કાઢી આવ; ને પછી એવી રીતે કરે છે, તેનો સંગમ કરાવીને મહારા શારીરને ઠંડુ પાડે,
