________________
(૮૪)
જંબૂસ્વામી ચરિત્ર, ( [ સર્ગ ' ' ઝાંઝર ખેંચાયાથી તે સ્ત્રી તુરત જાગી ગઈ! સાધારણ રીતે
ભયમાં ઊંધી ગએલા પ્રાણીઓને ભયને લીધે નિદ્રા ઓછી હેય છે, તેણે જાણ્યું કે, મારા સસરાએ ઝાંઝર કાઢી લીધું છે તેથી તેણે ભયથી કેપીને પોતાના યારને ઉઠાડીને કહ્યું, “શીઘ જતો રહે, મહા રે સસરાએ આપણને જોયાં છે, હવે મને અનર્થ પાસે આવ્યો છે, તેથી તું સહાય દેવાને યત કરજે” હા કહીને અધવસ્ત્ર પહેરીને, તે ભયથી જતો રહ્યો એટલે તે પુલી (સ્ત્રી) પણ સદા જઈને પોતાના પતિની સેાડમાં સૂતી. ચતુર સ્ત્રીઓમાં અગ્રેસર એવી તેણે હિમ્મત રાખીને, ગાઢ આલિંગન પૂર્વક પોતાના પતિને જગાડે, ને તેને કહ્યું કે, “હે આર્યપુત્ર અહિં મને બહુ ઘામ (તાપ)પીડા કરે છે, તેથી રસલે આપણે વાયુથી હાલમાં પલવવાળી અશેકવનિકામાં જઈએ, સીને આધીન રજુ (સંળ૨ ) એ દેવદિન્ન પણ તેના ગ ળામાં હાથ નાંખીને શેકવનિકામાં ગયો ત્યાં જઈને, જ્યાં તે યુ વાન સાથે સૂતેલી તેને, તેના સસરાએ જોઈ હતી, ત્યાં જ તે છે તાના પતિને દઢ આલિંગીને સૂતી, ત્યાં તેનો સરળબુદ્ધિવાળે પતિ તુરત ઊંઘી ગયો ! કારણ કે, સરળ મનવાળા પ્રાણિયાને નિદ્રા પ્રા યે સુલભ હોય છે. - પછી નટીની પેઠે આકાર પવીને તેણે પતિને કહ્યું, “તમારા કુળમાં આ તે કે આચાર, કે જે કહ્યું પણ જાય તે નથી? વક્ષ સ્થળ ઉઘાડું મૂકીને તમને આલિંગન દઈને હું સૂતી હતી, તેવામાં તમારા પિતાશ્રીએ આવીને, આ કહાણા પગમાંથી નૂપુર કાઢી લીધું પૂએ (સાસુ-સસરા વિગેરે વડીલોએ) તે કોઈ પણ વખતે વ ધૂ (વહુ) ને સ્પર્શ કરે એગ્ય નથી; ત્યારે પતિની સાથે કાસગૃ હમાં સૂતેલી હોય, ત્યારની તો વાત જ શી કહેવી. દેવદિને કહ્યું
હે મનસ્વિનિ ! હું સહારા દેખતાં પ્રભાતે આ વાત મહારા પિતા શ્રીને ઉપાલંભ (ઓલંભા–ઠબકા) સહિત કહીશ, ત્યારે તે સીએ
