________________
(૧૧૦) . જંબુસ્વામી ચરિત્ર [સર્ગ પ્રકારે હરણ કરીશ; ઉપાયને કાંઈ પણ દુષ્કર નથી. કારણ કે, ઉ. યની શક્તિનું કાંઇ માન (માપ) નથી” સામતે તેને એમ કરે ત્યારે એ આદેશ કર્યો એટલે તે બુદ્ધિસાગર મંત્રી, માયાશ્રાવક થઈ વસંતપુર ગયો. | ત્યાં જિનમંદિર તથા સુવિહિત આચાર્યોને દર્શન કરી, જિ નદાસને ઘેર જઈ તેણે તેના ગૃહત્ય (ઘર દેરાસર) માં રહેલા જિ નબિંબને વંદન કર્યું; જિનદાસને પણ શ્રાવકને પ્રણામ કરવાની રીત મુજબ નમસ્કાર કરી અને એક ચતુર મયૂરની પેઠે શ્રાવક શું દર્શાવ્યું. જિનદાસે પણ સામા આવીને તેને પ્રણામ કરીને પૂછયું,
આપ મહાશય ક્યાંથી આવે છે? ” તે કપટશ્રાવકે કહ્યું, “હું સંસારથી વિરક્ત થયે છું અ૯પ સમયમાં હારે દીક્ષા લેવી છે; હવે મહારે ગૃહસ્થાશ્રમમાં રહેવું નથી, ધર્મને બાંધવ સમાન ગણી, માયાને ત્યાગ કરી તીર્થ પર્યટન કરીને હું ઉત્તમ ગુણની સમીપે (જઈ) પુરુષાર્થ (મેક્ષ) ને પ્રગટ કરનાર વ્રત ગ્રહણ કરીશ (દી ક્ષા લઇશ.)” એ ઉપરથી જિનદાસે કહ્યું, “હે મહાત્મ તમે ૯૪. લે આવ્યા, સમાન આચરણવાળા આપણે બને સુખે ધમેગેછી કરીશું. આ વાત તેણે માન્ય કરી એટલે સ્ત્રી પુરુષમાં ઉત્તઆ અને દાનવીર એવા જિનદાસે, પોતાના બંધુની સમાન પ્રીતિથી તેને સ્નાન કરાવ્યું, સ્નાનવડે તેના કેશ નિર્મળ કહ્યા, પછી વળી તેને કસ્તુરીના પંકથી મલિન કસ્યા. (કારણ કે, તે કાળી હોય છે. ) પછી ચિત્રેલા લેખની જેવા શેલતા અને પુષ્પની આળવડે ગૂશેલા તેના કેશ સમૂહને બાંધી લીધે. પછી તેના અંગને, જ્યોરના સર ખા ઉજ્વળ અને સુગંધી આછી ચંદનના લેપવડે ચર્થ્ય અને અણુ છે. કપૂર અને કસ્તુરીના ધૂમથી સુવાસિત કરેલાં એવાં વસ્ત્ર પહેરાવ્યાં. વળી તેને સારૂ જિનદાસે એક ક્ષણમાં લેહા, ભૂષ્ય પેય, આસ્વાદ્ય અને દવ એવી સેઈ કરાવી, તેને હુંસા -આસન ઉ
