________________
૩ જો ]
નાગશ્રીની કથા.
( ૧૧૯ )
રાજા જ્યારે મૃત્યુ રૂપ આપત્તિ માકલાવે છે, ત્યારે આ શરીર્ પુણ્ય કૃત જનેાના જીવની સાથે, કિંચિત માત્ર પણ જતું નથી, સર્વ સાં વ્હાલાં છે, તે પર્વમિત્રના જેવાં છે; તેઓ સર્વે સ્મશાન સુધી જઇને પાછાં વળે છે, સુખનુ' કારણ જે ધર્મ, તે પ્રણામમિત્ર જેવા છે અને તે પલાકમાં પણ જીવની સાથે જાય છે.
લાકના સુખના સ્વાદમાં માહી જઇને રે હું મનસ્વિનિ ! આ જ
ધર્મની કિંચિત્ પણ ઉપેક્ષા નહી કર
(
પછી જયશ્રીએ કહ્યું, “ હે નાથ ! હું તુંડ તાંડવ ( ખાટુ નાટક ) કરવાની બુદ્ધિના સમુદ્ર! તમે નાગશ્રીની પેઠે ખાટી કથાઓ કહીને માહ પમાડા છે. તે નાગશ્રીની કથા આ પ્રમાણે
नागश्रीनी कथा. २५
રમણીય નામના નગરમાં કથાપ્રિય નામના રાજા હતા, તે પ્ર તિદિવસ વારા પ્રમાણે નારિકા પાસે કથા કહેવરાવતા. ત્યાં દારિ ને લીધે દુ:ખી એવા એક વિપ્ર રહેતા હતા, તે આખા દિવસ ભ મી ભમીને ભિક્ષા માગી આજીિવકા ચલાવતા,
એકદા મૂર્ખ શિરોમણિ એવા તે વિપ્રના, કથા કહેવાનો વારો આવ્યા, ત્યારે તે વિચારવા લાગ્યા. “ મ્હારૂ પેાતાનું નામ કહેવુ હાય, ત્યાં પણ આ મ્હારી જિન્હા સ્ખલના પામે છે; તે કથા કહે વાની તે। વાત જ શી કરવી! જો હું મને કથા કહેતાં આવડતી ન થી-એમ જણાવીશ, તેા મને કારાગ્રહમાં લઇ જશે; તેા મ્હારૂ' શુ થશે?” તેની કુમારી પુત્રી હતી, તેણે તેને ચિંતાથી ગ્લાનિ પામેલે જોઈને પૂછ્યું: “ આપને શી ચિંતા છે ?” ત્યારે તેણે તેના હેતુ કહ્યા. તે ઉપરથી તેની પુત્રીએ કહ્યું “ હે તાત ! ચિંતાતુર ન થાઓ; તમારે વારો આવશે, ત્યારે હું કથા કહેવા જઇશ, ” એમ કહી સ્નાન કરી
